Vanmorgen ging heel vroeg de wekker, om 3 uur om precies te zijn. Want om half vier werden we al opgepikt met de taxi om naar het vliegveld te gaan. Erg sim geregeld was deze niet, want toen we beneden kwamen om in te stappen, de koffers waren al naar beneden gehaald door het personeel van het hotel, bleek op de passagiersstoel niemand meer te kunnen zitten want daar lagen twee van de drie koffers. Dus moesten we gezellig met z'n viertjes op de achterbank :-)
Max lekker bij mij op schoot, heerlijk knus bij 30 graden :-) gelukkig stond de airco aan en was het maar een minuut of 20 rijden.
Bij het liegveld aangekomen ging alles heerlijk soepel, inchecken ging vlot en ook bij de douane ging het redelijk snel. Dus hadden we nog mooi tijd om om kwart over vijf 's morgens bij de Burger King na de douane een Double Cheese Bacon Burger te eten :-) Ons lichaam is nog behoorlijk van slag en nog niet gewend aan het tijdsverschil dus we hebben op de meest onmogelijke tijden trek.
Op tijd vertrokken we van Bangkok met Air Asia en we zaten helemaal vooraan, prima plekken en ook deze vlucht verliep zonder problemen!
Bij aankomst op Bali werden we opgewacht door Wajang van het Adirama hotel en we spraken af om op de rit naar het Lovina alvast de Git Git waterval te bezoeken en de tempel aan het Bratan Meer.
Waar we geen rekening mee hadden gehouden, omdat we het niet wisten, was dat het de dag ervoor een Hindoestaans speciale feestdag was geweest en bijna iedereen vrij was wat enorme drukte met auto's en vooral scootertjes/brommertjes/motors opleverde, dus de rit duurde en duurde (ok, alleen Ron heeft dat echt heel bewust meegemaakt want de rest lag diep in bonken). Bij het Bratameer hebben we maar heerlijk uitgebreid gelunched en toen de tempel en het meer bekeken, wat later bij de Ron de memorabele uitspraal ontlokte "that was a really nice restaurant with a great shoe on the lake" (in plaats van view ;-) )
Toen weer de auto in op weg ar de waterval. Het was nu gelukkig minder druk op de weg dus daar waren we redelijk vlot. Ron en Max zijn de hele weg afgedaald en Bob en ik tot aan het punt dat we hem konden zien.
Daarna snel door naar het hotel, waar we nog net bij daglicht aankwamen en we goed konden zien hoe schitterend gelegen het was.
Onze familiekamer kijkt direct uit op de zee, wat wil een mens nog meer!
Niet veel meer gedaan, behalve avond eten en zitten kletsen met onze buren, ook Nederlanders, die jawel, Ron soort an kende via via. Ron komt altijd en oeral wel iemand tegen die hij (vaag) kent. Dus toch eigen lijk weer te laat ons bed opgezocht want jawel, we moesten de dag erna wederom vroeg op voor een tocht op zee om dolfijnen te spotten.
De wake up call staat geplanned om 05.30..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten