Laatste dag van Jo, Peet en de kids. Na het strandbezoek, lekker lang want straks kanhet niet meer, gaan we 's avonds met z'n allen uit eten bij benny's. het restaurant waar we ook de eerste avond met z'n allen hebben gegeten.
Als we bijna klaar zijn komt opeens het koppie van Cin boven de heg uit. Die waren vanuit Sanur komen rijden om Jo en de rest een goede terugreis te wensen en hadden, toen ze ons niet thuis hadden getroffen, besloten even een rondje te rijden en dan terug te gaan en hadden ons opeens zien zitten.
En ja, dan zit het er toch echt bijna op. De Multem-koffers zijn gepakt, de onze volgen morgen. Het voelt toch raar om apart van elkaar op huis aan te gaan.
's Morgens, na nog de laatste dingen in tas en koffers gepropt te hebben, vertekken de Multempjes, uitgezwaaid door ons zessen rond 9 uur richting het vliegveld om aan hun terugreis te beginnen. Wij gaan nog een dag van het strand en winkelen genieten en 's avonds nog een keer eten bij Tree House aan Poppies Lane. En dan zit het er ook voor ons op.
Op zaterdag morgen beginnen wij aan onze LANGE terugreis (van alles bij elkaar 38 uur) en Ma en Pa beginnen hun terugreis, na een emotioneel afscheid van de boys, rond 5-en in de middag.
Zondag om 18 uur zijn we allemaal weer op ons eigen honk... balen dat het er weer op zit, maar we hebben stuk voor stuk genoten van deze afgelopen weken!
donderdag 4 augustus 2011
donderdag 28 juli 2011
maandag, dinsdag en woensdag
Pa voelt zich iets beter maar nog niet optimaal dus we blijven vandaag redelijk dicht bij huis. De ene helft gaat naar het strand, wij gaan na een lunch bij de Japanner lopen richting Kuta, met as plan om als we dat zat zijn de taxi terug te nemen.
Een klein probleempje, er is wederom een grote ceremonie dus de straat wordt afgezet voor verkeer, wat tot gevolg heeft dat we als we het zat zijn, het hele eind toch terug moeten lopen.
Maar terug, niet winkelend, gaat een heel stuk sneller en 's avonds gaan we weer bij Warung Ocha eten. Als we daarvan thuis komen zit Pa gelukkig weer op het terras ons op te wachten, dus dat ziet er veelbelovend uit.
We besluiten Trunyan te laten voor wat het is, ook omdat de berichten die we erover horen niet erg geruststellend zijn, agressieve mensen die aan je gaan hangen om geld en boos worden als ze dat niet krijgen. Daar zitten we niet echt op te wachten.
De jongens van het huis hebben ons aangeboden om voor ons te koken en dat gaat dinsdagavond gebeuren.
Dus na een kort strandbezoek en bezoek aan Kuta wacht ons bij thuiskomst een al overvolle keuken waar het heerlijk ruikt en de "boys" druk bezig zijn de meest fantastische gerechten klaar te maken. Ze hebben echt ontzettend hun best gedaan, er is Beef Rendang, Sate Ayam en Sate kambing (kip en geiten sate), er is groenten er zijn grote garnalen en inktvisringen er is kip en nasi en mie goreng en witte rijst. Gewoon veel en veel te veel en wat we ook gelijk al weten is dat we nergens meer zo lekker zullen eten als die avond.
Na het eten gaat Ma met Bobbie, Max en Jesse naar een balinese dans-avond en Jo en ik gaan wederom....shoppen.
Woensdag hebben we voor de hele dag weer twee taxi-busjes met chauffeur en gaan we naar de moedertempel Besaktih. En heel hoog gelegen tempel dus de meesten, op ron, peter, ma en ik na, nemen een scooter-ritje er naar toe, lekker achterop bij een lokale die vervolgens blijft wachten om je ook weer terug te rijden.
Eerst moet er voor iedereen een sarong worden gekocht want dat is verplicht. En an op naar de tempel. Ma, ik, Bob en Max en Jesse redden het niet om het hele program te volgen van de gids, te veel trappen.. maar Pa houdt dapper vol.
Ook de tweede tempel, die we na de lunch aan doen, wordt door a en mij uitgezten, we zijn alletwee geen traplopers.
De naam van de tempel volgt later, ik ben hem nu even compleet kwijt :-)
Het lunchen hebben we gedaan in een restaurant met echt schitterend uitzicht op het Batur-meer en ook Trunyan kunnen we vanaf daar in de verte zien liggen.. zijn we er toch een beetje geweest.
Na een lange dag, vol met schitterende uitzichten, komen we pas tegen 7 uur 's avonds aan bij het huis, dus we laten de McDelivery maar weer voorrijden.
Morgen wordt de laatste dag van de Multempjes, dus strand en eten bij het restaurant waar we de eerste avond hebben gegeten staan voor die dag op het programma!
Een klein probleempje, er is wederom een grote ceremonie dus de straat wordt afgezet voor verkeer, wat tot gevolg heeft dat we als we het zat zijn, het hele eind toch terug moeten lopen.
Maar terug, niet winkelend, gaat een heel stuk sneller en 's avonds gaan we weer bij Warung Ocha eten. Als we daarvan thuis komen zit Pa gelukkig weer op het terras ons op te wachten, dus dat ziet er veelbelovend uit.
We besluiten Trunyan te laten voor wat het is, ook omdat de berichten die we erover horen niet erg geruststellend zijn, agressieve mensen die aan je gaan hangen om geld en boos worden als ze dat niet krijgen. Daar zitten we niet echt op te wachten.
De jongens van het huis hebben ons aangeboden om voor ons te koken en dat gaat dinsdagavond gebeuren.
Dus na een kort strandbezoek en bezoek aan Kuta wacht ons bij thuiskomst een al overvolle keuken waar het heerlijk ruikt en de "boys" druk bezig zijn de meest fantastische gerechten klaar te maken. Ze hebben echt ontzettend hun best gedaan, er is Beef Rendang, Sate Ayam en Sate kambing (kip en geiten sate), er is groenten er zijn grote garnalen en inktvisringen er is kip en nasi en mie goreng en witte rijst. Gewoon veel en veel te veel en wat we ook gelijk al weten is dat we nergens meer zo lekker zullen eten als die avond.
Na het eten gaat Ma met Bobbie, Max en Jesse naar een balinese dans-avond en Jo en ik gaan wederom....shoppen.
Woensdag hebben we voor de hele dag weer twee taxi-busjes met chauffeur en gaan we naar de moedertempel Besaktih. En heel hoog gelegen tempel dus de meesten, op ron, peter, ma en ik na, nemen een scooter-ritje er naar toe, lekker achterop bij een lokale die vervolgens blijft wachten om je ook weer terug te rijden.
Eerst moet er voor iedereen een sarong worden gekocht want dat is verplicht. En an op naar de tempel. Ma, ik, Bob en Max en Jesse redden het niet om het hele program te volgen van de gids, te veel trappen.. maar Pa houdt dapper vol.
Ook de tweede tempel, die we na de lunch aan doen, wordt door a en mij uitgezten, we zijn alletwee geen traplopers.
De naam van de tempel volgt later, ik ben hem nu even compleet kwijt :-)
Het lunchen hebben we gedaan in een restaurant met echt schitterend uitzicht op het Batur-meer en ook Trunyan kunnen we vanaf daar in de verte zien liggen.. zijn we er toch een beetje geweest.
Na een lange dag, vol met schitterende uitzichten, komen we pas tegen 7 uur 's avonds aan bij het huis, dus we laten de McDelivery maar weer voorrijden.
Morgen wordt de laatste dag van de Multempjes, dus strand en eten bij het restaurant waar we de eerste avond hebben gegeten staan voor die dag op het programma!
zondag 24 juli 2011
zondag
Vandaag een slow start, geen vaste plannen en Pa voelt zich niet echt prut. Dus na een paar uurtjes op het strand en een overdadige lunch bij Blue Ocean gaan we redelijk op tijd terug richting het huis. Pa duikt zijn bed in en de rest gaat lekker douchen, ds-en, computeren, lezen of shoppen. 's Avonds besluiten we de geplande trip van morgen naar Trunyan uit te stellen want Pa is echt niet lekker. Iedereen heeft in meer of mindere mate wat last gehad van neus en keelklachten maar Pa spant de kroon.
Met z'n negenen gaan we naar Warung Ocha om te dineren en daarna terug. Ron en Peter besluiten te gaan stappen in Kuta omdat we er nu morgen niet vroeg uit hoeven immers. Wat maar goed is want ze komen pas rond half vijf thuis :-)
De rest ligt een heel stuk vroeger, even een rustdag!
hoewel.. rustdag.. Ro en Bob waren nog even op kakkerlakken jacht geweest in hun kamer :-)
linkje
Met z'n negenen gaan we naar Warung Ocha om te dineren en daarna terug. Ron en Peter besluiten te gaan stappen in Kuta omdat we er nu morgen niet vroeg uit hoeven immers. Wat maar goed is want ze komen pas rond half vijf thuis :-)
De rest ligt een heel stuk vroeger, even een rustdag!
hoewel.. rustdag.. Ro en Bob waren nog even op kakkerlakken jacht geweest in hun kamer :-)
linkje
zaterdag 23 juli
Het lijkt wel of de dagen steeds korter worden en dat terwijl we juist steeds vroeger uit ons bed komen. Ik was er al voor half 8 uit. Wel heerlijk om dan je kamer uit te komen en de gedekte tafel te zien staan en een vriendelijk Balinees ventje die je goedemorgen wenst en vraagt of je koffie of thee wilt en eieren of een pannenkoek. Ik zou hier aan gewend kunnen raken :-)
Wij taaien al bijtijds af richting strand, de familie Multem blijft in het huis wachten op Cindy met familie die deze kant op komen.
We ontmoeten elkaar weer op het strand en houden een gezellige stranddag met een us zeer grote groep, gezellig!
We lunchen met elkaar en nemen dan aan het inde van de middag weer afscheid. Er kon helaas weinig in zee worden gezwommen want deze was vandaag echt veel te ruw, de stroming was zo sterk .. we hebben een paar keer een reddingsboot voorbij zien racen op zoek naar mensen in nood. Gelukkig is er voor de jongens de uitwijkmogelijkheid van het zwembad van Dhyana Pura.
Het blijkt later een verraderlijk hete dag te zijn geweest want ik heb een behoorlijk rode boei en heb me wel eens beter gevoeld.
Omdat ik niet de enige ben besluiten we vanavond de Mc Delivery te laten komen, fastfood bij scooter, hoe verzinnen ze het :-)
Maar wel lekker!
Wij taaien al bijtijds af richting strand, de familie Multem blijft in het huis wachten op Cindy met familie die deze kant op komen.
We ontmoeten elkaar weer op het strand en houden een gezellige stranddag met een us zeer grote groep, gezellig!
We lunchen met elkaar en nemen dan aan het inde van de middag weer afscheid. Er kon helaas weinig in zee worden gezwommen want deze was vandaag echt veel te ruw, de stroming was zo sterk .. we hebben een paar keer een reddingsboot voorbij zien racen op zoek naar mensen in nood. Gelukkig is er voor de jongens de uitwijkmogelijkheid van het zwembad van Dhyana Pura.
Het blijkt later een verraderlijk hete dag te zijn geweest want ik heb een behoorlijk rode boei en heb me wel eens beter gevoeld.
Omdat ik niet de enige ben besluiten we vanavond de Mc Delivery te laten komen, fastfood bij scooter, hoe verzinnen ze het :-)
Maar wel lekker!
Vrijdag 22 juli
Wat een rot idee om te bedenken dat we aan de laatste week van de vakantie gaan beginnen. Maar we genieten er met volle teugen van, en dat is het belangrijkste.
Jo, Robin en Ma gaan vandaag naar Ubud om de Buddha to Buddha ring van Robin op te halen. Jes, Peet en Pa blijven bij het huis en wij gaan met z'n viertjes rochting Kuta om wat te winkelen en om he monument te bezichtigen ter nagedachtenis aan de bomaanslag in 2002 in de discotheek waar Ron en Peter in 1994 een aantal keer naar toe gingen.
Op het moment dat we wat zitten te drinken komt er een rouwstoet voorbij. Wat hadden de kar/draagstoel waar de kist op staat, met foto van de overledene, al eerder deze vakantie zien staan en nu is dus blijkbaar de dag van crematie.
Het moet een bemiddeld iemand zijn geweest want de stoet is lang, en indrukwekkend om te zien.
Hierna zijn we wat gaan winkelen en we hebben heerlijk gelunched bij de Mexicaan.
We kwamen daar zo enthousiast over thuis dat Jo en Peet en de kids daar 's avonds gaan eten en wij met Pa en Ma gaan eten bij Warung Ocha, wat meer in de buurt.
Bij thuiskomst check ik nogmaals mijn mail. Ik heb namelijk gisteren voor de uitgang van de Bintang, de grootste supermarkt hier in Seminyak, een portemonnee gevonden met geld, creditcard, bankpas en rijbewijs van een vrouw uit New Zealand. Gelukkig biedt dan het internet uitkomst en na wat speurwerk via facebook en google kan ik haar emailadres achterhalen en heb ik haar gemailed dat ik haar spullen gevonden heb.
Ze was er dus pas 's morgens achter gekomen vertelde ze later maar ze was oh zo blij dat we haar hadden achterhaald en Ron gaat 's avonds even naar de ingang van de Bintang om haar daar te ontmoeten en haar portemonnee terug te geven. Zij blij en wij blij :-)
Jo, Robin en Ma gaan vandaag naar Ubud om de Buddha to Buddha ring van Robin op te halen. Jes, Peet en Pa blijven bij het huis en wij gaan met z'n viertjes rochting Kuta om wat te winkelen en om he monument te bezichtigen ter nagedachtenis aan de bomaanslag in 2002 in de discotheek waar Ron en Peter in 1994 een aantal keer naar toe gingen.
Op het moment dat we wat zitten te drinken komt er een rouwstoet voorbij. Wat hadden de kar/draagstoel waar de kist op staat, met foto van de overledene, al eerder deze vakantie zien staan en nu is dus blijkbaar de dag van crematie.
Het moet een bemiddeld iemand zijn geweest want de stoet is lang, en indrukwekkend om te zien.
Hierna zijn we wat gaan winkelen en we hebben heerlijk gelunched bij de Mexicaan.
We kwamen daar zo enthousiast over thuis dat Jo en Peet en de kids daar 's avonds gaan eten en wij met Pa en Ma gaan eten bij Warung Ocha, wat meer in de buurt.
Bij thuiskomst check ik nogmaals mijn mail. Ik heb namelijk gisteren voor de uitgang van de Bintang, de grootste supermarkt hier in Seminyak, een portemonnee gevonden met geld, creditcard, bankpas en rijbewijs van een vrouw uit New Zealand. Gelukkig biedt dan het internet uitkomst en na wat speurwerk via facebook en google kan ik haar emailadres achterhalen en heb ik haar gemailed dat ik haar spullen gevonden heb.
Ze was er dus pas 's morgens achter gekomen vertelde ze later maar ze was oh zo blij dat we haar hadden achterhaald en Ron gaat 's avonds even naar de ingang van de Bintang om haar daar te ontmoeten en haar portemonnee terug te geven. Zij blij en wij blij :-)
Pa jarig, 21 juli
Max en ik werden wakker van de rest die Pa toezong, dus wij snel ons aangekleedt en met de cadeautjes richting de jarige.
Iedereen was toe aan een dag relaxen en we togen al vroeg richting het strand.
Sommigen gingen een stuk wandelen en de rest bleef heerlijk op de bedjes hangen bij het strand.
Na een lange stranddag en lunchen bij Dhyana Pura vervolgens ons opfrissen in het huis en toen in 3 taxis naar Poppies Lane om te gaan eten bij de Tree House, dat was immers goed bevallen de vorige keer.
En nu dus ook weer.
Pa en Jo hebben vervolgens nog tot redelijk laat op de pc naar de Tour gekeken terwijl de rest ieder op zijn of haar eigen manier aan het relaxen was.
Iedereen was toe aan een dag relaxen en we togen al vroeg richting het strand.
Sommigen gingen een stuk wandelen en de rest bleef heerlijk op de bedjes hangen bij het strand.
Na een lange stranddag en lunchen bij Dhyana Pura vervolgens ons opfrissen in het huis en toen in 3 taxis naar Poppies Lane om te gaan eten bij de Tree House, dat was immers goed bevallen de vorige keer.
En nu dus ook weer.
Pa en Jo hebben vervolgens nog tot redelijk laat op de pc naar de Tour gekeken terwijl de rest ieder op zijn of haar eigen manier aan het relaxen was.
Terug naar Java, woensdag 20 juli
Na een hele goede nacht, we waren allemaal stuk voor stuk moe van de tocht :-) zaten we wederom op tijd aan het ontbijt.
Rond 8 uur wilden we aan de terugtocht beginnen want die zou zeker weer zo'n 7 uur in beslag gaan nemen.
Het eerste deel op Java verliep eigenlijk wel redelijk volgens schema. Na een korte stop om te tanken, en voor ons om snoep, chips en drinken in te slaan bij het supermarktje kwamen we op tijd aan bij de boot voor de overtocht.
We konden gelijk aan boord maar omdat we de eersten waren hield dat in dat we redeljk lang stil lagen voor we begonnen te varen.
Het was schitterend weer dus via talloze smalle trappetjes hadden we het bovendek bereikt waar we al gauw door diverse jonge gasten werden belaagd met de vraag hoeveel we er voor over hadden als zij naar beneden de zee in zouden springen cq. duiken.
Wat een manier om aan je geld te komen. Tientallen meters ondiep water inspringen/plat duiken om vervolgens vanaf daar te roepen om muntjes om op te duiken.
Na dat twee keer te hebben aanschouwd vond Jes niks leuker dan Oma de stuipen op het lijf te jagen door te roepen, ik doe het ook, wat bieden jullie ;-)
We hebben maar niks geboden, dat leek ons het meest veilig.
Na een heerlijke overtocht begonnen we aan het stuk terugweg op Bali. Het eerste deel ging vrij vlot, we hebben heerlijk gelunched bij Mewedi Beach waar we ons tijdens het eten verwonderd hebben over de kunsten van sommige surfers daar, bizar hoe die op die planken kunnen blijven staan.
Toen weer door en het werd helaas voor ons steeds drukker en het tempo dus steeds lager.
Na een reis van goed 10 uur kwamen we weer aan bij de Villa, dat voelde echt als thuiskomen.
1 klein nadeel, de eigenaar was er ook omdat tjdens onze afwezigheid er aan de houten deuren was gewerkt en hij dat in de gaten wilde houden.
Maar toen iedereen van het personeel vertrokken was konden we echt heerlijk bijkomen weer.
's Avonds zijn Jo, Ma en ik nog even naar Kuta gegaan want morgen is Pa jarig :-) en aangezien zijn horloge het heeft begeven wilden we daar nog even voor gaan kijken.
Dat is gelukkig gelukt en ook hebben we nog wat leuke hebbedingetjes gescoord.
Rond 8 uur wilden we aan de terugtocht beginnen want die zou zeker weer zo'n 7 uur in beslag gaan nemen.
Het eerste deel op Java verliep eigenlijk wel redelijk volgens schema. Na een korte stop om te tanken, en voor ons om snoep, chips en drinken in te slaan bij het supermarktje kwamen we op tijd aan bij de boot voor de overtocht.
We konden gelijk aan boord maar omdat we de eersten waren hield dat in dat we redeljk lang stil lagen voor we begonnen te varen.
Het was schitterend weer dus via talloze smalle trappetjes hadden we het bovendek bereikt waar we al gauw door diverse jonge gasten werden belaagd met de vraag hoeveel we er voor over hadden als zij naar beneden de zee in zouden springen cq. duiken.
Wat een manier om aan je geld te komen. Tientallen meters ondiep water inspringen/plat duiken om vervolgens vanaf daar te roepen om muntjes om op te duiken.
Na dat twee keer te hebben aanschouwd vond Jes niks leuker dan Oma de stuipen op het lijf te jagen door te roepen, ik doe het ook, wat bieden jullie ;-)
We hebben maar niks geboden, dat leek ons het meest veilig.
Na een heerlijke overtocht begonnen we aan het stuk terugweg op Bali. Het eerste deel ging vrij vlot, we hebben heerlijk gelunched bij Mewedi Beach waar we ons tijdens het eten verwonderd hebben over de kunsten van sommige surfers daar, bizar hoe die op die planken kunnen blijven staan.
Toen weer door en het werd helaas voor ons steeds drukker en het tempo dus steeds lager.
Na een reis van goed 10 uur kwamen we weer aan bij de Villa, dat voelde echt als thuiskomen.
1 klein nadeel, de eigenaar was er ook omdat tjdens onze afwezigheid er aan de houten deuren was gewerkt en hij dat in de gaten wilde houden.
Maar toen iedereen van het personeel vertrokken was konden we echt heerlijk bijkomen weer.
's Avonds zijn Jo, Ma en ik nog even naar Kuta gegaan want morgen is Pa jarig :-) en aangezien zijn horloge het heeft begeven wilden we daar nog even voor gaan kijken.
Dat is gelukkig gelukt en ook hebben we nog wat leuke hebbedingetjes gescoord.
vrijdag 22 juli 2011
de jungle tocht
Op tijd zaten we aan het ontbijt na een prima nacht. We hadden ons allemaal goed ingesmeerd teen de muggen en stonden na het ontbijt op onze gids te wachten die ons nogmaals vroeg of we aan de mosquito repellant hadden gedacht. Op de vraag of er dan echt zo veel muggen zouden zijn antwoordde hij "only one....but he brings along a big group of friends":-)
Met twee Jeeps vertrokken we vervolgens richting het natuurreservaat Alas Purwo. Na een tocht van ong. 1,5 uur kwamen aan bij de kade waar we op bootjes zouden stappen om verder te reizen. Het was alleen op dat moment laag water, dus werd ons de keuze gelaten om of een uur te wachten op hoog water, of door het water t waden naar de boot toe. We kozen, heel avontuurlijk, voor het laatste.
De pijpen werden hoog opgerold, de tassen werden omgebonden en we begonnen aan de tocht der tochten.
Viel alles mee hoor, het water kwam op sommige plekken tot net boven de knie, was warm en helder, dus zeker geen opgaaf met dit warme wer.
Bij de boot aangekomen bleek men er, heel hanig, een bankje voor te hebben gezet in zee zodat we makkelijk aan boord konden klimmen.
Gesetteld op de bankjes, die gelukkig onder een afdakje stonde, begonnen we aan de tocht. Hard ging het niet maar daardoor konden we op ons gemak genieten van de schitterende omgeving.
Na een paar uur varen hielden we een korte stop ergens in the middle of nowhere, waar er gelukkig naast de koffie en kokosnoten ook een toilet (zei het een staande) was.
Toen weer verder voor nog een stukje varen en vervolgens gingen we aan land voor onze wandeltocht door het tropische regenwoud. Het pad moest eerst nog worden weggehakt wat enig gevloek van mijn kant veroorzaakte toen ik enigszins hardhandig in aanraking kam met een puntige afgehakte takpunt die in mijn dode hoek zat :-)
Gelukkig was alleen het eerste stukje zo onbegaanbaar, daarna ging het een stuk soepeler.
Halverwege de wandeltocht zagen we hoog in de bomen een groepje apen en wat we heel veel zagen en waar ik de kriebels van kreeg waren dikke soort van puisten aan de bomen waar volgens onze gids de koningin-mier zich in bevond. Bij sommigen zag je inderdaad een colonne mieren zich van en naar die bol bewegen, netjes in een rij.
Ik krijg spontaan weer jeuk als ik er aan terugdenk.
Bij aankomst aan het strand bleken de Jeeps ons daar al op te wachten met de meegenomen lunchboxen. Het kleed werd uitgespreid en we koen, onder het toezien oog van een groep hongerige makaken genieten van de sandwiches.
De bijgeleverde bananen werden gevoerd aan die apen.
Bij het strand was ook een turtle nursery, waar mn eieren van schildpadden laat uitkomen om vervolgens de jonge schildpadjes terug te zetten in zee. Herkenbaar voor ons omdat we in Sri Lanka ook bij zo'n turtle farm zijn geweest.
Na nog een bezoek aan een mooi uitzicht punt werd de terugtocht gestart, die duurde behoorlijk lang en we kwamen dan ook uitgeput, maar zeer voldaan, in het donker pas weer aan waar we heerlijk hebben genoten van de rijsttafel die door Ma en Pa was geregeld alvast voor Pa zijn verjaardag :-)
Niet al te laat zijn we ons bedje ingedoken.
Met twee Jeeps vertrokken we vervolgens richting het natuurreservaat Alas Purwo. Na een tocht van ong. 1,5 uur kwamen aan bij de kade waar we op bootjes zouden stappen om verder te reizen. Het was alleen op dat moment laag water, dus werd ons de keuze gelaten om of een uur te wachten op hoog water, of door het water t waden naar de boot toe. We kozen, heel avontuurlijk, voor het laatste.
De pijpen werden hoog opgerold, de tassen werden omgebonden en we begonnen aan de tocht der tochten.
Viel alles mee hoor, het water kwam op sommige plekken tot net boven de knie, was warm en helder, dus zeker geen opgaaf met dit warme wer.
Bij de boot aangekomen bleek men er, heel hanig, een bankje voor te hebben gezet in zee zodat we makkelijk aan boord konden klimmen.
Gesetteld op de bankjes, die gelukkig onder een afdakje stonde, begonnen we aan de tocht. Hard ging het niet maar daardoor konden we op ons gemak genieten van de schitterende omgeving.
Na een paar uur varen hielden we een korte stop ergens in the middle of nowhere, waar er gelukkig naast de koffie en kokosnoten ook een toilet (zei het een staande) was.
Toen weer verder voor nog een stukje varen en vervolgens gingen we aan land voor onze wandeltocht door het tropische regenwoud. Het pad moest eerst nog worden weggehakt wat enig gevloek van mijn kant veroorzaakte toen ik enigszins hardhandig in aanraking kam met een puntige afgehakte takpunt die in mijn dode hoek zat :-)
Gelukkig was alleen het eerste stukje zo onbegaanbaar, daarna ging het een stuk soepeler.
Halverwege de wandeltocht zagen we hoog in de bomen een groepje apen en wat we heel veel zagen en waar ik de kriebels van kreeg waren dikke soort van puisten aan de bomen waar volgens onze gids de koningin-mier zich in bevond. Bij sommigen zag je inderdaad een colonne mieren zich van en naar die bol bewegen, netjes in een rij.
Ik krijg spontaan weer jeuk als ik er aan terugdenk.
Bij aankomst aan het strand bleken de Jeeps ons daar al op te wachten met de meegenomen lunchboxen. Het kleed werd uitgespreid en we koen, onder het toezien oog van een groep hongerige makaken genieten van de sandwiches.
De bijgeleverde bananen werden gevoerd aan die apen.
Bij het strand was ook een turtle nursery, waar mn eieren van schildpadden laat uitkomen om vervolgens de jonge schildpadjes terug te zetten in zee. Herkenbaar voor ons omdat we in Sri Lanka ook bij zo'n turtle farm zijn geweest.
Na nog een bezoek aan een mooi uitzicht punt werd de terugtocht gestart, die duurde behoorlijk lang en we kwamen dan ook uitgeput, maar zeer voldaan, in het donker pas weer aan waar we heerlijk hebben genoten van de rijsttafel die door Ma en Pa was geregeld alvast voor Pa zijn verjaardag :-)
Niet al te laat zijn we ons bedje ingedoken.
donderdag 21 juli 2011
maandag...op weg naar Java
De wekker ging vroeg, heel vroeg, en het was dan ook nog redelijk oel en pikkedonker toen we richting de straatkant liepen met onze koffertjes voor de trip naar Java.
Donny de chauffeur stond al te wachten en we kropen met zn tienen in e Isuzu 11 voor de lange rit naar Java.
Gelukkig was het op dit tijdstip nog redelijk rustig op de weg. We hielden een koffiestop bij een tentje, leuk gelegen maar helaas pindakaas alleen een sta-wc, er zouden er nog velen volgen :-)
Na de korte stop snel weer in het bussie op weg naar de boot. Een grote veerboot waar we met bus en al opreden om vervolgens uit te stappen. Wederom waren we een bezienswaardigheid, we waren een van de weinige, zo niet enige, toeristen.
De overtocht duurde een uurtje. Niet zo zeer omdat het zo ver varen was (we zagen Java al liggen aan de overkant) maar omdat de veerboten af en aan varen en we een kwartier voor de kust op onze beurt om aan te meren lagen te wachten.
Nadat we waren aangemeerd allemaal weer in de bus op weg naar Margo Utomo, ons adres voor de komende twee nachten, waar we rond een uur of 1 aankwamen en gelijk gingen lunchen nadat we dden afgesproken om rond een uur of 3 een rit te gaan maken met de Dokar, paard met wagen.
Ontzettend gaaf want we reden in colonne van vijf van die karretjes.
Hier waren we pas echt een bezienswaardigheid, we reden door de desa's (dorpjes) waar de kinderen echt aan kwamen rennen om naar ons te zwaaien. We stopten bij een huisje waar suiker gemaakt werd uit sap van de palmboom, jongens wat een arme, hard werken om een luttel bedrag van nog geen 80 cent te krijgen voor een kilo van die suiker.
Wat ons allemaal wel opvalt is dat alle kindjes die we zien (en dat zijn er veel) stuk voor stuk lachen en vrolijk zijn. Hier een ontevreden smoeltjes, of dreinend gejank.
Na twee uur door elkaar geschud te zijn komen we terug bij ons hotel. De jongens hebben het zwembad ontdekt en de rest relaxed tot an het avond eten bij een chineesje waar Pa goeie herinneringen aan heeft en waar we voor 's avonds hebben gereserveerd. Met zn tienen zit het kleine zaakje gelijk vol en we genieten van de donker gebakken kip en Ko Lo Ke, maar krijgen zo veel dat we wat we niet opkrijgen meenemen voor de mannen van de security bij het hotel die er erg blij mee zijn. Zij blij en wij blij.
We gaan niet al te gek laat naar bed want de dag erna staat de jungle tocht op het programma in het nationaal park daar.
Donny de chauffeur stond al te wachten en we kropen met zn tienen in e Isuzu 11 voor de lange rit naar Java.
Gelukkig was het op dit tijdstip nog redelijk rustig op de weg. We hielden een koffiestop bij een tentje, leuk gelegen maar helaas pindakaas alleen een sta-wc, er zouden er nog velen volgen :-)
Na de korte stop snel weer in het bussie op weg naar de boot. Een grote veerboot waar we met bus en al opreden om vervolgens uit te stappen. Wederom waren we een bezienswaardigheid, we waren een van de weinige, zo niet enige, toeristen.
De overtocht duurde een uurtje. Niet zo zeer omdat het zo ver varen was (we zagen Java al liggen aan de overkant) maar omdat de veerboten af en aan varen en we een kwartier voor de kust op onze beurt om aan te meren lagen te wachten.
Nadat we waren aangemeerd allemaal weer in de bus op weg naar Margo Utomo, ons adres voor de komende twee nachten, waar we rond een uur of 1 aankwamen en gelijk gingen lunchen nadat we dden afgesproken om rond een uur of 3 een rit te gaan maken met de Dokar, paard met wagen.
Ontzettend gaaf want we reden in colonne van vijf van die karretjes.
Hier waren we pas echt een bezienswaardigheid, we reden door de desa's (dorpjes) waar de kinderen echt aan kwamen rennen om naar ons te zwaaien. We stopten bij een huisje waar suiker gemaakt werd uit sap van de palmboom, jongens wat een arme, hard werken om een luttel bedrag van nog geen 80 cent te krijgen voor een kilo van die suiker.
Wat ons allemaal wel opvalt is dat alle kindjes die we zien (en dat zijn er veel) stuk voor stuk lachen en vrolijk zijn. Hier een ontevreden smoeltjes, of dreinend gejank.
Na twee uur door elkaar geschud te zijn komen we terug bij ons hotel. De jongens hebben het zwembad ontdekt en de rest relaxed tot an het avond eten bij een chineesje waar Pa goeie herinneringen aan heeft en waar we voor 's avonds hebben gereserveerd. Met zn tienen zit het kleine zaakje gelijk vol en we genieten van de donker gebakken kip en Ko Lo Ke, maar krijgen zo veel dat we wat we niet opkrijgen meenemen voor de mannen van de security bij het hotel die er erg blij mee zijn. Zij blij en wij blij.
We gaan niet al te gek laat naar bed want de dag erna staat de jungle tocht op het programma in het nationaal park daar.
zondag... Mengwi
Ik moet de grijze hersencellen even laen kraken want we zijn inmiddels een aantal dagen verder maar het was er eerder nog niet van gekomen om de blog bij te werken.
Op zondag zouden we eerst naar het strand ook gaan, dit omdat voor maandag t/m woensdag de trip naar Java geplanned staat
Maar het weer was niet echt super stralen dus we besloten met zijn vieren een tripje te maken naar een tempel waar de rest de laatste keer al was geweest en niet meer heen wilden.. Mengwhi.
We gingen in een klein autootje op weg met Ketut onze chauffeur. Het was wel een beetje krapjes maar ach.
Bij Mengwhi aangekomen bleken we wederom met onze neus in de boter te vallen want het was een drukte van jewelste, maar wel met allemaal Balineze, we waren de attractie zo leek het wel. We denken dat het zo druk was omdat het voor hen de laatste vakantie dag was die zondag, er stonden allemaal kraampjes en het was overvol, maar ontzettend leuk om zo mee e maken.
Naast het feit dat de tempel ook gewoon echt schitterend was gaf dat nog wel net even wat meer aan de dag. We werden soms stiekem en soms ook gewoon uitgebreid op de foto genomen want ik denk dat er naast ons misschien nog maar een stuk of 5 andere toeristen waren.
Het was inmiddels wel al weer een heel stuk warmer geworden en we hadden ook nog niet gelunched, dachten dat we dat bij de tempel konden doen maar daar zat dus geen restaurantje. Bobbie waagde zich nog wel aan een maiskolf van het vuur maar veel meer was er niet of durfden we niet echt aan.
Dus na de tempel uitgebreid bekeken te hebben besloten we de terugtocht te aanvaarden en onderweg wat te eten. Dat werd uiteindelijk een MacDonald, niet echt Ron zn favoriet, maar zelfs hij kon hem nu best wel waarderen want het was inmiddels 4 uur.
's Avonds worden de koffertjes ingepakt voor de trip naar Java en besluiten we niet al te laat ons bed in te gaan want we vertrekken namelijk al om 6 uur :-)
Op zondag zouden we eerst naar het strand ook gaan, dit omdat voor maandag t/m woensdag de trip naar Java geplanned staat
Maar het weer was niet echt super stralen dus we besloten met zijn vieren een tripje te maken naar een tempel waar de rest de laatste keer al was geweest en niet meer heen wilden.. Mengwhi.
We gingen in een klein autootje op weg met Ketut onze chauffeur. Het was wel een beetje krapjes maar ach.
Bij Mengwhi aangekomen bleken we wederom met onze neus in de boter te vallen want het was een drukte van jewelste, maar wel met allemaal Balineze, we waren de attractie zo leek het wel. We denken dat het zo druk was omdat het voor hen de laatste vakantie dag was die zondag, er stonden allemaal kraampjes en het was overvol, maar ontzettend leuk om zo mee e maken.
Naast het feit dat de tempel ook gewoon echt schitterend was gaf dat nog wel net even wat meer aan de dag. We werden soms stiekem en soms ook gewoon uitgebreid op de foto genomen want ik denk dat er naast ons misschien nog maar een stuk of 5 andere toeristen waren.
Het was inmiddels wel al weer een heel stuk warmer geworden en we hadden ook nog niet gelunched, dachten dat we dat bij de tempel konden doen maar daar zat dus geen restaurantje. Bobbie waagde zich nog wel aan een maiskolf van het vuur maar veel meer was er niet of durfden we niet echt aan.
Dus na de tempel uitgebreid bekeken te hebben besloten we de terugtocht te aanvaarden en onderweg wat te eten. Dat werd uiteindelijk een MacDonald, niet echt Ron zn favoriet, maar zelfs hij kon hem nu best wel waarderen want het was inmiddels 4 uur.
's Avonds worden de koffertjes ingepakt voor de trip naar Java en besluiten we niet al te laat ons bed in te gaan want we vertrekken namelijk al om 6 uur :-)
zaterdag 16 juli 2011
zaterdag, stranddag
Vandaag wordt een echte stranddag. Ron en Peter waren wezen stappen, dus vooral de laatste moest op z'n gemak aan de dag beginnen :-) Ieder in zijn of haar eigen tempo trekt richting strand, waar Pa en Ma die er als eerste waren bedjes hebben gereserveerd.
Wij gaan met z'n viertjes met de taxi erheen, niet omdat het zo'n allemachtig eind is maar meer omdat het wegdek hier niet al te best is en het behoorlijk vermoeiend is om zonder je benen te breken ergens te komen, je loopt constant naar de grond te staren. En voor het giga bedrag van 0,64 € gaan we dan ook niet moeilijk lopen doen :)
Op het strand aangekomen kunnen Bob en Ron nog net aansluiten bij Ma en Jo die een stuk gaan wandelen. De jongens gaan naar het zwembad van Dhyana Pura en Pa, Peter, Jo en ik blijven op het strand.
Ik besluit de gok te wagen en ga met Pa en Ro de zee in. Zonder bril, want ik moet er niet aan denken dat ik die door een golf kwijt raak.
Gelukkig zijn de golven zo groot dat ik ze zonder bril al aan zie komen :-)
Heerlijk hoor zo'n echte zee, maar je kan je goed voorstellen dat er mensen niet uit terug komen als je je niet aan de simpele regels houdt om tussen de vlaggen te blijven, er staat een ontzettend sterke stroming namelijk.
Na het zwemmen heerlijk op een bedje met de mp3 speler aan in het zonnetje.
Max en Jes verschijnen al vrij vlot dat ze eigenlijk wel al honger hebben, en ik stuur ze met 150.000 rph naar het hotel om lekker samen te gaan lunchen. Dat vinden ze natuurlijk wel wat!
Als de rest van de groep terugkomt gaan Jo en Peet wandelen richting Kuta en gaat de rest ook lunchen bij Dhyana Pura.
Ik maak wat foto's van Ro en Bob in het kinderbadje waar ze 17 jaar geleden ook samen in hebben gezeten... nostalgie alom :-)
's Middags gaat Ma met de meiden richting Kut lopen ook om op souvenirjacht te gaan en wij blijven nog even met Pa en de jongens op het strand.
Eind van de middag taaien we af richting het huis, wederom met de taxi :-)
Bij thuiskomst blijkt de rest nog niet eens terug te zijn, die houden het goed vol.
Als Jo en Peet terugkomen met leuke souveniers en het verhaal dat ze p Poppies Lane bij een tentje hebbn gegeten die ook bitterballen en frikandellen hebben, is de keuze voor het avondeten al snel gemaakt :-)
Met zn allen dus in drie taxi's richting Poppies Lane 's avonds, eerst nog wat shoppen, want het barst hier van de leuke shopjes. Ook lopen we langs de plek waar zo veel jaar geleden de discotheek de lucht in is gegaan waar 4 nederlanders en heel veel andere toeristen bij zijn omgekomen, de tent waar Peter en Ron 17 jaar geleden nog wel heen gingen om te stappen.
In het restaurant aangekomen wordt er van alles besteld, de meest vreemde combinaties komen voorbij omdat men een gewoon gerecht van hier besteld met als voorgerecht een frikandel speciaal :-)
Max gaat aan de bitterballen. Bob en Jes aan en frikandellen en grote gegrilde garnalen. Ik aan de frikandel en grilled snapper. En alles bij elkaar zijn we aan het einde van deze uitgebreide maaltijd met z'n allen € 56 euro kwijt, bizar.
Op de weg terug naar de grotere weg om een taxi te zoeken wordt er nog meer geshopped en krijg ik een scheldkannonade over mee heen omdat het bedrag wat ik bied voor een shirtje voor Bob blijkbaar te laag wordt gevonden. Tja, het motto van deze vakantie wordt "als je echt iets wilt kopen, moet je niet met Petra meelopen" :-)
Ik denk dat we hier nog wel vaker gaan eten dus dat shirtje gaat vast ook nog wel gekocht worden!
Wij gaan met z'n viertjes met de taxi erheen, niet omdat het zo'n allemachtig eind is maar meer omdat het wegdek hier niet al te best is en het behoorlijk vermoeiend is om zonder je benen te breken ergens te komen, je loopt constant naar de grond te staren. En voor het giga bedrag van 0,64 € gaan we dan ook niet moeilijk lopen doen :)
Op het strand aangekomen kunnen Bob en Ron nog net aansluiten bij Ma en Jo die een stuk gaan wandelen. De jongens gaan naar het zwembad van Dhyana Pura en Pa, Peter, Jo en ik blijven op het strand.
Ik besluit de gok te wagen en ga met Pa en Ro de zee in. Zonder bril, want ik moet er niet aan denken dat ik die door een golf kwijt raak.
Gelukkig zijn de golven zo groot dat ik ze zonder bril al aan zie komen :-)
Heerlijk hoor zo'n echte zee, maar je kan je goed voorstellen dat er mensen niet uit terug komen als je je niet aan de simpele regels houdt om tussen de vlaggen te blijven, er staat een ontzettend sterke stroming namelijk.
Na het zwemmen heerlijk op een bedje met de mp3 speler aan in het zonnetje.
Max en Jes verschijnen al vrij vlot dat ze eigenlijk wel al honger hebben, en ik stuur ze met 150.000 rph naar het hotel om lekker samen te gaan lunchen. Dat vinden ze natuurlijk wel wat!
Als de rest van de groep terugkomt gaan Jo en Peet wandelen richting Kuta en gaat de rest ook lunchen bij Dhyana Pura.
Ik maak wat foto's van Ro en Bob in het kinderbadje waar ze 17 jaar geleden ook samen in hebben gezeten... nostalgie alom :-)
's Middags gaat Ma met de meiden richting Kut lopen ook om op souvenirjacht te gaan en wij blijven nog even met Pa en de jongens op het strand.
Eind van de middag taaien we af richting het huis, wederom met de taxi :-)
Bij thuiskomst blijkt de rest nog niet eens terug te zijn, die houden het goed vol.
Als Jo en Peet terugkomen met leuke souveniers en het verhaal dat ze p Poppies Lane bij een tentje hebbn gegeten die ook bitterballen en frikandellen hebben, is de keuze voor het avondeten al snel gemaakt :-)
Met zn allen dus in drie taxi's richting Poppies Lane 's avonds, eerst nog wat shoppen, want het barst hier van de leuke shopjes. Ook lopen we langs de plek waar zo veel jaar geleden de discotheek de lucht in is gegaan waar 4 nederlanders en heel veel andere toeristen bij zijn omgekomen, de tent waar Peter en Ron 17 jaar geleden nog wel heen gingen om te stappen.
In het restaurant aangekomen wordt er van alles besteld, de meest vreemde combinaties komen voorbij omdat men een gewoon gerecht van hier besteld met als voorgerecht een frikandel speciaal :-)
Max gaat aan de bitterballen. Bob en Jes aan en frikandellen en grote gegrilde garnalen. Ik aan de frikandel en grilled snapper. En alles bij elkaar zijn we aan het einde van deze uitgebreide maaltijd met z'n allen € 56 euro kwijt, bizar.
Op de weg terug naar de grotere weg om een taxi te zoeken wordt er nog meer geshopped en krijg ik een scheldkannonade over mee heen omdat het bedrag wat ik bied voor een shirtje voor Bob blijkbaar te laag wordt gevonden. Tja, het motto van deze vakantie wordt "als je echt iets wilt kopen, moet je niet met Petra meelopen" :-)
Ik denk dat we hier nog wel vaker gaan eten dus dat shirtje gaat vast ook nog wel gekocht worden!
vrijdag 15 juli 2011
vrijdag de 15de
Vandaag stond Ubud, wandelen door de rijstvelden op het programma. Bij het wakker worden bleek dat het heel erg hard geregend had, dus dit was de eerste. Keer dat er binnen ontbeten werdDaarna richting Ketut, onze chauffeur.
Helaas had die niet helemaal begrepen dat we twee busjes nodig hadden voor de hele groep, dus moesten we even wachten terwijl hij een chauffeur erbij regelde. Tegen half 11 vertrokken we dan toch richting Ubud. Onderweg ook wel weer wat regen. Na aankomst in Ubud eerst naar de Pasar daar, dat was wel echt het Bali wat we ons herinnerden hoor. Veel kraampjes en veel onderhandelen. Leuke dingen gekocht voor leuke prijsjes. Toen gaan lunchen in een restaurant met echt schitterend zicht op de sawa's.Van wandelen erdoor kwam niet veel want het regende af en aan, en niet zo zachtjes ook.
Na de lunch hnog naar de zilversmid want Jo en Peet wilden armbanden van Budha to Budha kopen, in nedelrand een heel stuk duurder dan hier! Toen weer opgespilits, wij met Pa in een bus om ons te laten droppen in Kuta en Pa door naar het huis, de rest via nog wat meer zilversmeden ook richting huis.
Met z'n viertjes nog gewinkeld in Kuta en toen ook richting honk.
Nu twee wat rustigere dagen want maandagmorgen vroeg gaan we naar Java waar we twee nachtjes slapen in een soort van natuurreservaat, de muggenspray gaat mee!
:-)
Helaas had die niet helemaal begrepen dat we twee busjes nodig hadden voor de hele groep, dus moesten we even wachten terwijl hij een chauffeur erbij regelde. Tegen half 11 vertrokken we dan toch richting Ubud. Onderweg ook wel weer wat regen. Na aankomst in Ubud eerst naar de Pasar daar, dat was wel echt het Bali wat we ons herinnerden hoor. Veel kraampjes en veel onderhandelen. Leuke dingen gekocht voor leuke prijsjes. Toen gaan lunchen in een restaurant met echt schitterend zicht op de sawa's.Van wandelen erdoor kwam niet veel want het regende af en aan, en niet zo zachtjes ook.
Na de lunch hnog naar de zilversmid want Jo en Peet wilden armbanden van Budha to Budha kopen, in nedelrand een heel stuk duurder dan hier! Toen weer opgespilits, wij met Pa in een bus om ons te laten droppen in Kuta en Pa door naar het huis, de rest via nog wat meer zilversmeden ook richting huis.
Met z'n viertjes nog gewinkeld in Kuta en toen ook richting honk.
Nu twee wat rustigere dagen want maandagmorgen vroeg gaan we naar Java waar we twee nachtjes slapen in een soort van natuurreservaat, de muggenspray gaat mee!
:-)
donderdag 14 juli 2011
13 en 14 juli
Gisteren zijn we dus inderdaad naar Sanur gegaan, voornamelijk omdat daar Cindy, vriendin vahn Jo, in een hotel zit met haar hele familie. Cin kennen we allemaal en het was dan ook erg gezellig om met z'n allen daar naar het strand te gaan.
Ok, voor de zee kun je beter hier zitten, zo ruw als dat de zee hier is, zo kalm is hij daar!
Maar het was gezellig om met z'n allen te lunchen en op ligbedjes lekker van het zonnetje te genieten.
Op de terugweg splitsten de groep zich op over twee taxi's, een vrouwen en een mannen taxi. De mannen gingen terug naar het huisje en de vrouwen gingen even shoppenin Discovery, een overdekte shoppingmall in Kuta.
Leuke dingen gekocht en we gaan zeker nog wel een paar keer daar naar terug!
Omdat de rest niet veel honger hyad zijn wij met z'n viertjes uit eten gegaan bij de Japanner, heerlijke sushi op voor een habbekrats bij Ryoshi, absoluut een aanrader.
De tuna carpaccio was om te zuigen en ontzettend lekker ook.
'S Avonds niet al te gek laat het bed in, en vanmorgen waren we dan ook redelijk vroeg op voor een daagje strand hier. Robin had met een meisje van haar opleiding die hier ook op bali is afgesproken en die sloot zich met haar vriend aan bij ons gropejes dus we laggen met een grote groep aan het strand. Gezellig! De jongens met Peet en Ron een body boardje gehuurd. Vreselijk sterke zee en golven dus die waren snel helemaal versletenh. Het fijne is dat we vlakbij Dhyana Pura hotel op het strand zitten dus de jongens wisselen de zee en het zwembad af. We lunchen met het grootste gedeelte van de groep weer bij dhyana pura en kopen het 1 en ander bij de verkopers op het strand en dan tegen het einde van de middag gaan we weer op huis aan.
Na een heerlijke douche (die zou ik thuis wel zo willen hebben) gaan we met zijn allen eten bij Warung Ocha, lekker, en ook de prijs ( 56 euro met zijn tienen) is erg leuk!
Daarna kijken Pa, Jo en Jesse op de laptop zo goed en zo kwaad als het gaat naar de Tour de France en de rest duikt op tijd het bed in. Morgen staat een tripje naar Ubud geplanned.
Ok, voor de zee kun je beter hier zitten, zo ruw als dat de zee hier is, zo kalm is hij daar!
Maar het was gezellig om met z'n allen te lunchen en op ligbedjes lekker van het zonnetje te genieten.
Op de terugweg splitsten de groep zich op over twee taxi's, een vrouwen en een mannen taxi. De mannen gingen terug naar het huisje en de vrouwen gingen even shoppenin Discovery, een overdekte shoppingmall in Kuta.
Leuke dingen gekocht en we gaan zeker nog wel een paar keer daar naar terug!
Omdat de rest niet veel honger hyad zijn wij met z'n viertjes uit eten gegaan bij de Japanner, heerlijke sushi op voor een habbekrats bij Ryoshi, absoluut een aanrader.
De tuna carpaccio was om te zuigen en ontzettend lekker ook.
'S Avonds niet al te gek laat het bed in, en vanmorgen waren we dan ook redelijk vroeg op voor een daagje strand hier. Robin had met een meisje van haar opleiding die hier ook op bali is afgesproken en die sloot zich met haar vriend aan bij ons gropejes dus we laggen met een grote groep aan het strand. Gezellig! De jongens met Peet en Ron een body boardje gehuurd. Vreselijk sterke zee en golven dus die waren snel helemaal versletenh. Het fijne is dat we vlakbij Dhyana Pura hotel op het strand zitten dus de jongens wisselen de zee en het zwembad af. We lunchen met het grootste gedeelte van de groep weer bij dhyana pura en kopen het 1 en ander bij de verkopers op het strand en dan tegen het einde van de middag gaan we weer op huis aan.
Na een heerlijke douche (die zou ik thuis wel zo willen hebben) gaan we met zijn allen eten bij Warung Ocha, lekker, en ook de prijs ( 56 euro met zijn tienen) is erg leuk!
Daarna kijken Pa, Jo en Jesse op de laptop zo goed en zo kwaad als het gaat naar de Tour de France en de rest duikt op tijd het bed in. Morgen staat een tripje naar Ubud geplanned.
dinsdag 12 juli 2011
11 en 12 juli
Gisteren zijn we even de geschiedenis gaan herbeleven en na het ontbijt zijn we met de taxi naar La Luciola gegaan, daar wilden Ma en Pa en Jo en Peet graag wat drinken en dan over het strand terug lopen.
Helaas zat dat dus overvol dus hebben we het terras ernaast maar genomen en toen dus over het strand terug lopen richting het huis met als belangrijkste stop daar Dhyana Pura, het hotel waar we 17 jaar geleden met zijn allen verbleven.
Ma en Pa zijn er tuurlijk heel vaak geweest en zij werden dan ook gelijk herkend en warm onthaald. Ook Jo en Peet die er 5 jaar geleden nog waren geweest werden herkend, de masseuse wist zelfs nog dat Peter er niet tegen kon om zijn voeten te laten masseren!
Daar heerlijk gelunched terwijl Ma en Pa hebben bijgekletst met de strandverkoopsters en andere bekenden. Het weerzien werd wel even overschaduwd door het trieste nieuws dat Anita, de reisleidster van de eerste trips, twee jaar geleden is overleden.
Na de lunch splitsten we op, Ma en Jo gingen verder langs het strand en de rest door het dorp terug richting het huis.
Nog wat shops bekeken en we zagen een processie. Het is momenteel tussen twee belangrijke feesten in dus redelijk veel processies wat erg leuk om te zien is.
Omdat we zo uitgebreid gelunched hebben 'avonds lekker makkelijk in het huis wat te eten gehaald en verder geluierd bij het zwembad.
Vandaag, dinsdags, zijn Ron en ik met Bob en Max en Jesse naar Tanah Lot en nog wat kleinere tempels geweest in de middag en 's morgens bij het zwembad doorgebracht. De rest heeft de dag doorgebracht aan het strand.
Wij zouden in eerste instantie bij die tempel wat eten omdat de zonsondergang daar schitterend moet zijn, maar helaas trok het behoorlijk dicht dus zijn we toch maar gewoon naar het huis terug gegaan en toen met zijn allen gezellig wat gegeten.
Peter en Robin hebebn zich uitgelegd op een mega grote schotel, Peter met vis specialiteiten van bali en Robin met een mixed grill :-)
Wat de plannen morgen gaan worden is nog niet helemaal duidelijk, waarschijnlijk Sanur, maar dat lezen jullie vanzelf :-)
Helaas zat dat dus overvol dus hebben we het terras ernaast maar genomen en toen dus over het strand terug lopen richting het huis met als belangrijkste stop daar Dhyana Pura, het hotel waar we 17 jaar geleden met zijn allen verbleven.
Ma en Pa zijn er tuurlijk heel vaak geweest en zij werden dan ook gelijk herkend en warm onthaald. Ook Jo en Peet die er 5 jaar geleden nog waren geweest werden herkend, de masseuse wist zelfs nog dat Peter er niet tegen kon om zijn voeten te laten masseren!
Daar heerlijk gelunched terwijl Ma en Pa hebben bijgekletst met de strandverkoopsters en andere bekenden. Het weerzien werd wel even overschaduwd door het trieste nieuws dat Anita, de reisleidster van de eerste trips, twee jaar geleden is overleden.
Na de lunch splitsten we op, Ma en Jo gingen verder langs het strand en de rest door het dorp terug richting het huis.
Nog wat shops bekeken en we zagen een processie. Het is momenteel tussen twee belangrijke feesten in dus redelijk veel processies wat erg leuk om te zien is.
Omdat we zo uitgebreid gelunched hebben 'avonds lekker makkelijk in het huis wat te eten gehaald en verder geluierd bij het zwembad.
Vandaag, dinsdags, zijn Ron en ik met Bob en Max en Jesse naar Tanah Lot en nog wat kleinere tempels geweest in de middag en 's morgens bij het zwembad doorgebracht. De rest heeft de dag doorgebracht aan het strand.
Wij zouden in eerste instantie bij die tempel wat eten omdat de zonsondergang daar schitterend moet zijn, maar helaas trok het behoorlijk dicht dus zijn we toch maar gewoon naar het huis terug gegaan en toen met zijn allen gezellig wat gegeten.
Peter en Robin hebebn zich uitgelegd op een mega grote schotel, Peter met vis specialiteiten van bali en Robin met een mixed grill :-)
Wat de plannen morgen gaan worden is nog niet helemaal duidelijk, waarschijnlijk Sanur, maar dat lezen jullie vanzelf :-)
zondag 10 juli 2011
Het huis in Kuta
Zo, we moesten even acclimatiseren en natuurlijk de hele familie welkom heten in het schitterende huis in Kuta.
Zaterdags zijn we na het ontbijt vertrokken uit Adirama en via een schitterende route langs prachtige groene sawa's richting Villa Angelo gereden.
Gelunched bij Poupouan, waar echt de mooiste rijstvelden zijn. Daar regende een beetje toen we weer doorgingen maar verder blijft het schitterend weer. Warm, maar toch wel goed te doen.
Onderweg gestopt bij de lokale markt, waar de kippen in hokjes op het noodlottig einde zaten te wachten. Aan scharrelkippen den ze hier overduidelijk niet.
We waren een bezienswaardigheid daar want het was echt gewoon een plaatselijke markt.
Toen we aankwamen in Kuta moesten we echt enorm omschakelen, wat een vreselijke drukte, toerisme toerisme en nog meer toerisme, en, om het nog erger te maken... we konden het huis niet vinden en wie we er ook naar vroegen, niemand had er van gehoord. Ron had al zoiets van "gooi ons er maar uit bij een restaurant en we wachten wel op Pa en Ma" maar gelukkig vonden we het toen. Het is schitterend rustig gelegen aan het einde van een heel smal zij straatje aan de hoofdstraat.
Zodra je halverwege dat straatje het tempeltje wat daar staat passeert hoor je de drukte niet meer en waan je je weer op het echte Bali! Het is dus perfect gelegen, de drukte kunnen we makkelijk opzoeken en de rust dus ook.
Het huis is echt ontzettend mooi, grote kame, mooi zwembad, kortom, helemaal perfect.
We werden door de eigenaar verwelkomd met een lekkere koude Bintang en nadat hij het huis had laten zien vertrok hij weer.
Het personeel, ja wat een luxe, komt elke dag om het ontbijt te verzorgen, schoon te maken en als er vragen zijn staan ze voor ons klaar.
Om even negen uur 's avonds kwamen Ma en Pa na een lange reis aan. Nog even bijgekletst en Ron had wat te eten gehaald en toen allemaal naar bed voor de eerste echt normale lange nacht.
Bij het opstaan stond de ontbijttafel al buiten gedekt en zijn Ma en ik samen met de kok naar de supermarkt gegaan om in te kopen voor het ontbijt.
Daarna heerlijk buiten zitten ontbijten en toen samen met Pa naar het vliegveld om Jo, Peet en de kids op te gaan halen.
Die landden netjes op tijd dus om 13 uur was de hele familie compleet!
's Middags wat gewinkeld en gezwommen in het zwembad en gelunched in een lokaal tentje en 's avonds via de winkeltjes naar een restaurant voor het avond een.
Het regende 's middags nog even behoorlijk, maar het was gewoon lekker om daar door te lopen.
's Avonds niet al te gek laat naar bed want we moeten nog behoorlijk in het ritme komen allemaal.
En nu hebben we net ontbeten, max is als laatste net zijn bed uit, ma en jo zijn al naar de shops en de rest staat te douchen :-)
groetjes vanuit een zonnig Kuta
Zaterdags zijn we na het ontbijt vertrokken uit Adirama en via een schitterende route langs prachtige groene sawa's richting Villa Angelo gereden.
Gelunched bij Poupouan, waar echt de mooiste rijstvelden zijn. Daar regende een beetje toen we weer doorgingen maar verder blijft het schitterend weer. Warm, maar toch wel goed te doen.
Onderweg gestopt bij de lokale markt, waar de kippen in hokjes op het noodlottig einde zaten te wachten. Aan scharrelkippen den ze hier overduidelijk niet.
We waren een bezienswaardigheid daar want het was echt gewoon een plaatselijke markt.
Toen we aankwamen in Kuta moesten we echt enorm omschakelen, wat een vreselijke drukte, toerisme toerisme en nog meer toerisme, en, om het nog erger te maken... we konden het huis niet vinden en wie we er ook naar vroegen, niemand had er van gehoord. Ron had al zoiets van "gooi ons er maar uit bij een restaurant en we wachten wel op Pa en Ma" maar gelukkig vonden we het toen. Het is schitterend rustig gelegen aan het einde van een heel smal zij straatje aan de hoofdstraat.
Zodra je halverwege dat straatje het tempeltje wat daar staat passeert hoor je de drukte niet meer en waan je je weer op het echte Bali! Het is dus perfect gelegen, de drukte kunnen we makkelijk opzoeken en de rust dus ook.
Het huis is echt ontzettend mooi, grote kame, mooi zwembad, kortom, helemaal perfect.
We werden door de eigenaar verwelkomd met een lekkere koude Bintang en nadat hij het huis had laten zien vertrok hij weer.
Het personeel, ja wat een luxe, komt elke dag om het ontbijt te verzorgen, schoon te maken en als er vragen zijn staan ze voor ons klaar.
Om even negen uur 's avonds kwamen Ma en Pa na een lange reis aan. Nog even bijgekletst en Ron had wat te eten gehaald en toen allemaal naar bed voor de eerste echt normale lange nacht.
Bij het opstaan stond de ontbijttafel al buiten gedekt en zijn Ma en ik samen met de kok naar de supermarkt gegaan om in te kopen voor het ontbijt.
Daarna heerlijk buiten zitten ontbijten en toen samen met Pa naar het vliegveld om Jo, Peet en de kids op te gaan halen.
Die landden netjes op tijd dus om 13 uur was de hele familie compleet!
's Middags wat gewinkeld en gezwommen in het zwembad en gelunched in een lokaal tentje en 's avonds via de winkeltjes naar een restaurant voor het avond een.
Het regende 's middags nog even behoorlijk, maar het was gewoon lekker om daar door te lopen.
's Avonds niet al te gek laat naar bed want we moeten nog behoorlijk in het ritme komen allemaal.
En nu hebben we net ontbeten, max is als laatste net zijn bed uit, ma en jo zijn al naar de shops en de rest staat te douchen :-)
groetjes vanuit een zonnig Kuta
vrijdag 8 juli 2011
Vrijdag 8 juli
Heerlijk geslapen ook al was het mar kort. Gauw aangejurkt en toen het strand op voor onze kamer om in een bootje te stappen. We zaten met z'n viertjes en 1 iemand anders en natuurlijk de bestuurder van de boot en voeren vrij vlotjes richting open zee.
Uiteraard waren we niet de enige..al met al voeren er zeker ruim 25 bootjes en iedereen speurde om zich heen. Lang duurde het niet of de eerste groep, school of hoe dat bij dolfijnen dan ook heen mag liet zich zien. Echt een ontzettend gaaf gezicht want het was er dan niet eentje maar gelijk een groepje, op een gegeven moment waren het er minsten 20 die achter en naast elkaar voorbijkwamen. Een enkele belonde ons wachten met een hoge spong uit het water!
Ik denk dat we minstens een honderdtal dolfijnen hebben gezien (ok, eerlijkheid gebied me te zeggen dat het natuurlijk ook gewoon telkens dezelfe geweest kunnen zijn maar dat mag de pret niet drukken :-) )
Na een aanta uur weer terug gevaren en toen aan het ontbijt.
Daarna heerlijk gezwommen in het zwembad en even geluierd om in de middag, richting Sigiratja te gaan, met een Bemo (balinese busjes) We wilden naar de markt, maar ja, wij domme toeristen hadden ons niet gerealiseerd dat die hier dus 's nachts wordt gehouden omdat alles an verser blijft en het een stuk aangenamer is qua tempeatuur. Dus geen markt, maar wel gezien waar zo veel honderden jaren terug de Nederlanders eerste voet aan wal hebben gezet!
Daar in en restaurant wat gedronken en gepraat met de Nederlandse eigenaresse die al sinds '95 hier woont, een gezin heeft gesticht en sinds 2005 een kinderopvanghuis heeft in een dorpje vlakbij Kintamani. Dit voor weeskinderen maar ook kinderen van ouders die te oud of te arm zijn om school ed. te kunnen bekostigen voor hun kinderen.
Vandaar een taxi geregeld naar de Boedhistische tempel Brahma Vihara, daar even rondgelopen en toen richting hotel.
De dagen vliegen op deze manier voorbij, morgen gaan we al richting het huis in Kuta.
Nu nog even wat drinken, de blog bijwerken en dan ons bed weer in!
Hopelijk is de verbinding in het huis beter dan hier want hier pikten we de Wifi alleen maar op als we vlakbij de receptie gingen zitten. Vandaar een wat verlate update :-)
Uiteraard waren we niet de enige..al met al voeren er zeker ruim 25 bootjes en iedereen speurde om zich heen. Lang duurde het niet of de eerste groep, school of hoe dat bij dolfijnen dan ook heen mag liet zich zien. Echt een ontzettend gaaf gezicht want het was er dan niet eentje maar gelijk een groepje, op een gegeven moment waren het er minsten 20 die achter en naast elkaar voorbijkwamen. Een enkele belonde ons wachten met een hoge spong uit het water!
Ik denk dat we minstens een honderdtal dolfijnen hebben gezien (ok, eerlijkheid gebied me te zeggen dat het natuurlijk ook gewoon telkens dezelfe geweest kunnen zijn maar dat mag de pret niet drukken :-) )
Na een aanta uur weer terug gevaren en toen aan het ontbijt.
Daarna heerlijk gezwommen in het zwembad en even geluierd om in de middag, richting Sigiratja te gaan, met een Bemo (balinese busjes) We wilden naar de markt, maar ja, wij domme toeristen hadden ons niet gerealiseerd dat die hier dus 's nachts wordt gehouden omdat alles an verser blijft en het een stuk aangenamer is qua tempeatuur. Dus geen markt, maar wel gezien waar zo veel honderden jaren terug de Nederlanders eerste voet aan wal hebben gezet!
Daar in en restaurant wat gedronken en gepraat met de Nederlandse eigenaresse die al sinds '95 hier woont, een gezin heeft gesticht en sinds 2005 een kinderopvanghuis heeft in een dorpje vlakbij Kintamani. Dit voor weeskinderen maar ook kinderen van ouders die te oud of te arm zijn om school ed. te kunnen bekostigen voor hun kinderen.
Vandaar een taxi geregeld naar de Boedhistische tempel Brahma Vihara, daar even rondgelopen en toen richting hotel.
De dagen vliegen op deze manier voorbij, morgen gaan we al richting het huis in Kuta.
Nu nog even wat drinken, de blog bijwerken en dan ons bed weer in!
Hopelijk is de verbinding in het huis beter dan hier want hier pikten we de Wifi alleen maar op als we vlakbij de receptie gingen zitten. Vandaar een wat verlate update :-)
De reis naar Bali. Donderdag 7 juli 2011
Vanmorgen ging heel vroeg de wekker, om 3 uur om precies te zijn. Want om half vier werden we al opgepikt met de taxi om naar het vliegveld te gaan. Erg sim geregeld was deze niet, want toen we beneden kwamen om in te stappen, de koffers waren al naar beneden gehaald door het personeel van het hotel, bleek op de passagiersstoel niemand meer te kunnen zitten want daar lagen twee van de drie koffers. Dus moesten we gezellig met z'n viertjes op de achterbank :-)
Max lekker bij mij op schoot, heerlijk knus bij 30 graden :-) gelukkig stond de airco aan en was het maar een minuut of 20 rijden.
Bij het liegveld aangekomen ging alles heerlijk soepel, inchecken ging vlot en ook bij de douane ging het redelijk snel. Dus hadden we nog mooi tijd om om kwart over vijf 's morgens bij de Burger King na de douane een Double Cheese Bacon Burger te eten :-) Ons lichaam is nog behoorlijk van slag en nog niet gewend aan het tijdsverschil dus we hebben op de meest onmogelijke tijden trek.
Op tijd vertrokken we van Bangkok met Air Asia en we zaten helemaal vooraan, prima plekken en ook deze vlucht verliep zonder problemen!
Bij aankomst op Bali werden we opgewacht door Wajang van het Adirama hotel en we spraken af om op de rit naar het Lovina alvast de Git Git waterval te bezoeken en de tempel aan het Bratan Meer.
Waar we geen rekening mee hadden gehouden, omdat we het niet wisten, was dat het de dag ervoor een Hindoestaans speciale feestdag was geweest en bijna iedereen vrij was wat enorme drukte met auto's en vooral scootertjes/brommertjes/motors opleverde, dus de rit duurde en duurde (ok, alleen Ron heeft dat echt heel bewust meegemaakt want de rest lag diep in bonken). Bij het Bratameer hebben we maar heerlijk uitgebreid gelunched en toen de tempel en het meer bekeken, wat later bij de Ron de memorabele uitspraal ontlokte "that was a really nice restaurant with a great shoe on the lake" (in plaats van view ;-) )
Toen weer de auto in op weg ar de waterval. Het was nu gelukkig minder druk op de weg dus daar waren we redelijk vlot. Ron en Max zijn de hele weg afgedaald en Bob en ik tot aan het punt dat we hem konden zien.
Daarna snel door naar het hotel, waar we nog net bij daglicht aankwamen en we goed konden zien hoe schitterend gelegen het was.
Onze familiekamer kijkt direct uit op de zee, wat wil een mens nog meer!
Niet veel meer gedaan, behalve avond eten en zitten kletsen met onze buren, ook Nederlanders, die jawel, Ron soort an kende via via. Ron komt altijd en oeral wel iemand tegen die hij (vaag) kent. Dus toch eigen lijk weer te laat ons bed opgezocht want jawel, we moesten de dag erna wederom vroeg op voor een tocht op zee om dolfijnen te spotten.
De wake up call staat geplanned om 05.30..
Max lekker bij mij op schoot, heerlijk knus bij 30 graden :-) gelukkig stond de airco aan en was het maar een minuut of 20 rijden.
Bij het liegveld aangekomen ging alles heerlijk soepel, inchecken ging vlot en ook bij de douane ging het redelijk snel. Dus hadden we nog mooi tijd om om kwart over vijf 's morgens bij de Burger King na de douane een Double Cheese Bacon Burger te eten :-) Ons lichaam is nog behoorlijk van slag en nog niet gewend aan het tijdsverschil dus we hebben op de meest onmogelijke tijden trek.
Op tijd vertrokken we van Bangkok met Air Asia en we zaten helemaal vooraan, prima plekken en ook deze vlucht verliep zonder problemen!
Bij aankomst op Bali werden we opgewacht door Wajang van het Adirama hotel en we spraken af om op de rit naar het Lovina alvast de Git Git waterval te bezoeken en de tempel aan het Bratan Meer.
Waar we geen rekening mee hadden gehouden, omdat we het niet wisten, was dat het de dag ervoor een Hindoestaans speciale feestdag was geweest en bijna iedereen vrij was wat enorme drukte met auto's en vooral scootertjes/brommertjes/motors opleverde, dus de rit duurde en duurde (ok, alleen Ron heeft dat echt heel bewust meegemaakt want de rest lag diep in bonken). Bij het Bratameer hebben we maar heerlijk uitgebreid gelunched en toen de tempel en het meer bekeken, wat later bij de Ron de memorabele uitspraal ontlokte "that was a really nice restaurant with a great shoe on the lake" (in plaats van view ;-) )
Toen weer de auto in op weg ar de waterval. Het was nu gelukkig minder druk op de weg dus daar waren we redelijk vlot. Ron en Max zijn de hele weg afgedaald en Bob en ik tot aan het punt dat we hem konden zien.
Daarna snel door naar het hotel, waar we nog net bij daglicht aankwamen en we goed konden zien hoe schitterend gelegen het was.
Onze familiekamer kijkt direct uit op de zee, wat wil een mens nog meer!
Niet veel meer gedaan, behalve avond eten en zitten kletsen met onze buren, ook Nederlanders, die jawel, Ron soort an kende via via. Ron komt altijd en oeral wel iemand tegen die hij (vaag) kent. Dus toch eigen lijk weer te laat ons bed opgezocht want jawel, we moesten de dag erna wederom vroeg op voor een tocht op zee om dolfijnen te spotten.
De wake up call staat geplanned om 05.30..
woensdag 6 juli 2011
Bangkok dag 2
Gelukkig deed de wekker het nu wel en zaten we al om half zeven aan het ontbijt. Op het programma een bezoek aan de Floating Market en de Bridge over the River Kwai.
Via het hotel hadden we een taxi met chauffeur voor de hele dag geregeld en die stond ons al op te wachten. Blijkbaar met een nog nieuwe auto want alle stoelen en de bank zaten nog in het plastic :-) Dat wordt lekker zweten dus. Maar gelukkig stond de airco lekker hard en was de auto lekker ruim :-)
Na goed een uur rijden kwamen aan bij de Floating Market waar we koffie kregen en een kokosnoot om te drinken maar zelfs met drie scheppen suiker was het echt niet weg te banken :-) De koffie was wel heel erg lekker en zodra die op was konden we de long tail boat in. Wat natuurlijk voor soepele miepie hier nog lang niet meeviel want de bankjes waren op de bodem van het bootje.
Max begon ook gelijk goed want tijdens het voorover buigen om in de boot te stappen kukelde zijn zonnebril van zijn hoofd, tussen wal en schip dus.
Gelukkig was het die van hem en was ik extra gewaarsschuwd om op de mijne te letten!
Toen varen, richting de market, eerst nog een kleine stop bij de coconut farm wat een mooi groot woord bleek te zijn voor een verdelede souvernirshop :-)
Dus bootje weer uit geklauterd en 5 minuten later bootje weer ingeklauterd. Ik kom wel aan mijn beweging op deze manier :-)
Toen varen rochting de echte market waar vooral Bobbie het ene na het andere zag wat erg leuk was maar natuurlijk onmogelijk heelhuids thuis gaat komen, namelijk, een mini gitaar.
Ach, voor een tientje kan een mens niet tobben dus we zijn een gitaar rijker en nog wat meer spulletjes. Maar het was vooral ontzetend leuk, al die bootjes, beladen met souvernirs, maar ook met groente en heel erg veel fruit.
Na een tochtje van goed een uur weer terug aan wal en op naar de volgende bezienswaardigheid.. the Bridge on the River Kwai.
We wisten inmiddels dat de houten brug uit de film er niet meer lag maar de ijzeren variant nog wel.
Daar aangekomen eerst in het drijvende restaurant met uitzicht op de brug gelunched. Ron en Bobbie beiden een vreselijke grote vis op hun bord en Max en ik aan de garnalen.
Toen de brug over gaan lopen. Het was heet, inbdrukwekkend en nog heter en druk.
Veel toeristen wat het hele gebeuren erg toeristisch maakte en waardoor je bijna het achterliggende verhaal zou vergeten. We waren wel heel erg blij dat we vlak voor de vakantie de film nog hadden bekeken zodat we dat nog vers in het geheugen hadden liggen.
Daarna heel even wat gewinkeld, maar het was er gewoonweg te heet voor. En toen via het War CEMENTARY RICHTING HET HOTEL, EEN RIT VAN 2,5 UUR.
Oh oops, capslock :-)
Tegen 5 weer terug in het hotel dus een lange dag gemaakt. Lekker even gezwommen en toen avond eten en.. koffers weer gepakt want vannacht om half vier gaan we weer naar het vliegveld om om 6 uur richting Bali te vertrekken.
Bangkok was een belevenis, de foto;s volgen als we in het huis op Bali zitten :-)
Nu snel slapen want het is hier inmiddelshalf 12, we zijn nog niet echt gewend aan de nieuwe tijd!
Via het hotel hadden we een taxi met chauffeur voor de hele dag geregeld en die stond ons al op te wachten. Blijkbaar met een nog nieuwe auto want alle stoelen en de bank zaten nog in het plastic :-) Dat wordt lekker zweten dus. Maar gelukkig stond de airco lekker hard en was de auto lekker ruim :-)
Na goed een uur rijden kwamen aan bij de Floating Market waar we koffie kregen en een kokosnoot om te drinken maar zelfs met drie scheppen suiker was het echt niet weg te banken :-) De koffie was wel heel erg lekker en zodra die op was konden we de long tail boat in. Wat natuurlijk voor soepele miepie hier nog lang niet meeviel want de bankjes waren op de bodem van het bootje.
Max begon ook gelijk goed want tijdens het voorover buigen om in de boot te stappen kukelde zijn zonnebril van zijn hoofd, tussen wal en schip dus.
Gelukkig was het die van hem en was ik extra gewaarsschuwd om op de mijne te letten!
Toen varen, richting de market, eerst nog een kleine stop bij de coconut farm wat een mooi groot woord bleek te zijn voor een verdelede souvernirshop :-)
Dus bootje weer uit geklauterd en 5 minuten later bootje weer ingeklauterd. Ik kom wel aan mijn beweging op deze manier :-)
Toen varen rochting de echte market waar vooral Bobbie het ene na het andere zag wat erg leuk was maar natuurlijk onmogelijk heelhuids thuis gaat komen, namelijk, een mini gitaar.
Ach, voor een tientje kan een mens niet tobben dus we zijn een gitaar rijker en nog wat meer spulletjes. Maar het was vooral ontzetend leuk, al die bootjes, beladen met souvernirs, maar ook met groente en heel erg veel fruit.
Na een tochtje van goed een uur weer terug aan wal en op naar de volgende bezienswaardigheid.. the Bridge on the River Kwai.
We wisten inmiddels dat de houten brug uit de film er niet meer lag maar de ijzeren variant nog wel.
Daar aangekomen eerst in het drijvende restaurant met uitzicht op de brug gelunched. Ron en Bobbie beiden een vreselijke grote vis op hun bord en Max en ik aan de garnalen.
Toen de brug over gaan lopen. Het was heet, inbdrukwekkend en nog heter en druk.
Veel toeristen wat het hele gebeuren erg toeristisch maakte en waardoor je bijna het achterliggende verhaal zou vergeten. We waren wel heel erg blij dat we vlak voor de vakantie de film nog hadden bekeken zodat we dat nog vers in het geheugen hadden liggen.
Daarna heel even wat gewinkeld, maar het was er gewoonweg te heet voor. En toen via het War CEMENTARY RICHTING HET HOTEL, EEN RIT VAN 2,5 UUR.
Oh oops, capslock :-)
Tegen 5 weer terug in het hotel dus een lange dag gemaakt. Lekker even gezwommen en toen avond eten en.. koffers weer gepakt want vannacht om half vier gaan we weer naar het vliegveld om om 6 uur richting Bali te vertrekken.
Bangkok was een belevenis, de foto;s volgen als we in het huis op Bali zitten :-)
Nu snel slapen want het is hier inmiddelshalf 12, we zijn nog niet echt gewend aan de nieuwe tijd!
dinsdag 5 juli 2011
Bangkok
Na het eten 's nachts in diepe slaap gevallen en om de een of andere duistere reden deed de wekker op de mobiel het niet. Dus werden we pas om half negen wakker. Op zich nu niet erg maar donderdag als we doorvliegen naar Bali is het wel belangrijk dat hij het doet, dus maar even uitvogelen later wat er aan de hand is.
Na het douchen gaan ontbijten en toen met de taxi naar Bangkok. We hadden weinig zin om eerst met een taxi riichting skytrain te gaan en dan daarmee naar Bangkok te gaan dus deden we lekker luxe. En dat voor 320 baht.
Ons af laten zetten bij het Koninklijk Paleis waar we werden aangesproken door een mannetje die beweerde dat we er nu nog niet in konden maar pas na 14 uur. Ok, misschien zei hij wel 'om 14 uur maar het engels was nogal gebrekkig. We werden naar twee tuk tuks gedirigeerd om dan maar eerst de grote staande Boedha te gaan bekijken. Voor het miezerige bedrag van 40 baht (dat is nog een euro) werden we vervolgens in een duizelingwekkende vaart door bangkok heen gereden. Volgens ons hielden ze een wedstrijdje wie het hardste kon rijden en vervolgens het beste een noodstop kon maken wanneer nodig. Laten we het zo zeggen, menig auto, bus en brommertje werd ingehaald.
Na de eerste tempel werden we , uiteraard hoe kan het ook anders, naar een winkel van een vriend van een vriend gerden. Of we even binnen wilden kijken. Nou, aan een op maat gemaakt pak hadden we nou net even geen behoefte dus we stonden binnen vijf minuten al weer buiten.
Op naar het pontje om naat Wat Arun over te varen
Daar aangekomen begonnen we spontaan het carnival liedje van de efteling te hneurien toen we de grote beelden en tempetjes zzagen die veel weg hadden van de ingang van de efteling. Maar, mooi wasn het zeker. En Ron heeft zich zelfs aan de klim omhoog gewaagd.
Toen weer terug en nu naar de grote liggende Boedha, echt groot dus! Zeven meter lang blinkend goud :-)
Wel ontzettend druk, met heel erg veel toeristen.
Inmiddels hebben we verschroeide voetzoelen van de zwarte marmeren trap die we blootsvoets op moesten :-) maar het was het zeker waard.
Toen lopend naar het Koninklijk Paleis terug, en jawel..we konden er niet meer in. Tenminste, niet meer naar het deel waar we voor kwamen, de emerald boedha. Blijkbaar hadden we de beste man verkeerd begrepen :-)
Toen ons zelf maar getroost en afgekoeld met strawberries en luchee smoothies. Het zweet liep inmiddels tappelings langs ons lijf. Maar volledig opgefrist besloten we om nog even naar Chinatown te gaan voor het broodnodige winkelen. Maar weer een taxi, want die zijn tenminste lekker met airco :-)En waarom moe worden als je je voor 3 euro kan laten rondrijden!
De eerste de beste winkel ingeschoten in chinatown waar het souvenierspul toerenhoog laag opgestapeld. Ik zei al, het lijkt wel een soort van thaise makro, en jawel, toen Bobbie een portemonnee zag die ze wel wilde bleek het dus inderdaad een wholesale winkel te zijn en werden ze alleen per 12 verkocht :-)
Gelukkig ook nog wel de gewone souvenirs gevonden hoor. Maar wat ons vooral opvalt is de enorme hoeveelheid aan eettentjes. Echt om de paar meter wordt er wel iets te eten verkocht. Tot aan varkenskoppen, gedroogd en al, toe.
Toen een taxi geprobeerd te ronselen voor de rit terug naar huis, gelukkig vonden we er redelijk snel eentje want we kregen even de indruk dat ze het te ver vonden. Na een lange rit weer terug bij het hotel waar mx en ik zijn gaan zwemmen, bob kwam niet verder dan pootjebaden en ron zat aan een koude Singha.
Toen gaan eten en nu nog even internettten en slapen want morgen vroeg op, hopelijk doet de wekker het!
Op de terugweg in de taxi zei ik tegen Ron, ik hoop dat als we aankomen de kamer lekker schoon is gemaakt en alles er nog gewoon ligt. Wat bij max de opmerking ontlokte " ja straks hebben ze mijn zwembroek gejat"
:-)(alles lag er nog, zelfs de tip voor het kamermeisje hadden ze op het kussen laten liggen)
Nu lekker slapen en hopelijk aan 1 stuk door deze nacht :-)
Na het douchen gaan ontbijten en toen met de taxi naar Bangkok. We hadden weinig zin om eerst met een taxi riichting skytrain te gaan en dan daarmee naar Bangkok te gaan dus deden we lekker luxe. En dat voor 320 baht.
Ons af laten zetten bij het Koninklijk Paleis waar we werden aangesproken door een mannetje die beweerde dat we er nu nog niet in konden maar pas na 14 uur. Ok, misschien zei hij wel 'om 14 uur maar het engels was nogal gebrekkig. We werden naar twee tuk tuks gedirigeerd om dan maar eerst de grote staande Boedha te gaan bekijken. Voor het miezerige bedrag van 40 baht (dat is nog een euro) werden we vervolgens in een duizelingwekkende vaart door bangkok heen gereden. Volgens ons hielden ze een wedstrijdje wie het hardste kon rijden en vervolgens het beste een noodstop kon maken wanneer nodig. Laten we het zo zeggen, menig auto, bus en brommertje werd ingehaald.
Na de eerste tempel werden we , uiteraard hoe kan het ook anders, naar een winkel van een vriend van een vriend gerden. Of we even binnen wilden kijken. Nou, aan een op maat gemaakt pak hadden we nou net even geen behoefte dus we stonden binnen vijf minuten al weer buiten.
Op naar het pontje om naat Wat Arun over te varen
Daar aangekomen begonnen we spontaan het carnival liedje van de efteling te hneurien toen we de grote beelden en tempetjes zzagen die veel weg hadden van de ingang van de efteling. Maar, mooi wasn het zeker. En Ron heeft zich zelfs aan de klim omhoog gewaagd.
Toen weer terug en nu naar de grote liggende Boedha, echt groot dus! Zeven meter lang blinkend goud :-)
Wel ontzettend druk, met heel erg veel toeristen.
Inmiddels hebben we verschroeide voetzoelen van de zwarte marmeren trap die we blootsvoets op moesten :-) maar het was het zeker waard.
Toen lopend naar het Koninklijk Paleis terug, en jawel..we konden er niet meer in. Tenminste, niet meer naar het deel waar we voor kwamen, de emerald boedha. Blijkbaar hadden we de beste man verkeerd begrepen :-)
Toen ons zelf maar getroost en afgekoeld met strawberries en luchee smoothies. Het zweet liep inmiddels tappelings langs ons lijf. Maar volledig opgefrist besloten we om nog even naar Chinatown te gaan voor het broodnodige winkelen. Maar weer een taxi, want die zijn tenminste lekker met airco :-)En waarom moe worden als je je voor 3 euro kan laten rondrijden!
De eerste de beste winkel ingeschoten in chinatown waar het souvenierspul toerenhoog laag opgestapeld. Ik zei al, het lijkt wel een soort van thaise makro, en jawel, toen Bobbie een portemonnee zag die ze wel wilde bleek het dus inderdaad een wholesale winkel te zijn en werden ze alleen per 12 verkocht :-)
Gelukkig ook nog wel de gewone souvenirs gevonden hoor. Maar wat ons vooral opvalt is de enorme hoeveelheid aan eettentjes. Echt om de paar meter wordt er wel iets te eten verkocht. Tot aan varkenskoppen, gedroogd en al, toe.
Toen een taxi geprobeerd te ronselen voor de rit terug naar huis, gelukkig vonden we er redelijk snel eentje want we kregen even de indruk dat ze het te ver vonden. Na een lange rit weer terug bij het hotel waar mx en ik zijn gaan zwemmen, bob kwam niet verder dan pootjebaden en ron zat aan een koude Singha.
Toen gaan eten en nu nog even internettten en slapen want morgen vroeg op, hopelijk doet de wekker het!
Op de terugweg in de taxi zei ik tegen Ron, ik hoop dat als we aankomen de kamer lekker schoon is gemaakt en alles er nog gewoon ligt. Wat bij max de opmerking ontlokte " ja straks hebben ze mijn zwembroek gejat"
:-)(alles lag er nog, zelfs de tip voor het kamermeisje hadden ze op het kussen laten liggen)
Nu lekker slapen en hopelijk aan 1 stuk door deze nacht :-)
maandag 4 juli 2011
Middernachtelijk snacken
En daar lagen we dan, klaarwakker om half 1 's nachts. Dat krijg je ervan als je al om 9 uur gaat slapen terwijl je lichaam denkt dat het pas 4 uur 's middags is.
En niet alleen wakker... ook honger!
Dus nu is het half twee 's nachts en hebben we net hamburger en diep fried marinated prok besteld.
Max is de enige die nog ligt te pitten en Bob is bij ons in bed gekropen terwijl we wachten tot kokkie klaar is.
Ron zit alvast te kijken in welke volgorde we morgen alle tempels zullen gaan bekijken, maar de kans is natuurlijk levens groot dat we morgenochtend niet wakker te branden zijn.
Ach, we hebben de hele dag de tijd :-)
Nu zo lekker snacken en dan hopelijk nog wel weer kunnen slapen.
Tip voor Robin en Jesse, de Family Feast, een kilo super grote kipnuggets. Die wilden we nu ook, maar de kip was op.
We laten nog wel weten of de hamburgers lekker waren :-)
En niet alleen wakker... ook honger!
Dus nu is het half twee 's nachts en hebben we net hamburger en diep fried marinated prok besteld.
Max is de enige die nog ligt te pitten en Bob is bij ons in bed gekropen terwijl we wachten tot kokkie klaar is.
Ron zit alvast te kijken in welke volgorde we morgen alle tempels zullen gaan bekijken, maar de kans is natuurlijk levens groot dat we morgenochtend niet wakker te branden zijn.
Ach, we hebben de hele dag de tijd :-)
Nu zo lekker snacken en dan hopelijk nog wel weer kunnen slapen.
Tip voor Robin en Jesse, de Family Feast, een kilo super grote kipnuggets. Die wilden we nu ook, maar de kip was op.
We laten nog wel weten of de hamburgers lekker waren :-)
de snurkende Boedha
De kinderen zitten in hun kamer op het internet en ik zit naast de snurkende Boedha op bed dit nog even te tikken.
Ronnie had niet geslapen, of bijna niet, in het vliegtuig en ligt dus nu voor pampes.
We hebben net de omgeving een beetje bekeken, al gelijk een tempel ontdekt vlakbij en daar even rondgelopen, terwijl het zweet al weer tappelings langs mn hoofd liep.
Toen langzaam weer richting het hotel, met het ene moment de geuren van versgebakken satehtjes die voorbij drijven om vervolgens luchten te ruiken waardoor de eetlust ons gelijk weer verging :-)
In het hotel aangekomen gelijk maar gaan eten want we hebben de lunch overgeslagen door het tijdsverschil. Ron aan de red curry met catfish, ik, heel gedurfd, aan de garnalen, en de kinderen een kilo fried chciken :-)En dat bij elkaar voor nog geen 9 euro, das leuk eten, en nog lekker ook.
Max en Bob gingen erna nog even zwemmen, en daarna dus richting de kamer waar we zo allemaal maar plat gaan, redelijk vroetg, maar morgen een drukke dag. Dan gaan we Bangkok in, en de dag erna willen we dan de Rover Kwai bezoeken.
Groetjes vanuit een warm Bangkok (met gelukkig een goede airco op de kamer!
Ronnie had niet geslapen, of bijna niet, in het vliegtuig en ligt dus nu voor pampes.
We hebben net de omgeving een beetje bekeken, al gelijk een tempel ontdekt vlakbij en daar even rondgelopen, terwijl het zweet al weer tappelings langs mn hoofd liep.
Toen langzaam weer richting het hotel, met het ene moment de geuren van versgebakken satehtjes die voorbij drijven om vervolgens luchten te ruiken waardoor de eetlust ons gelijk weer verging :-)
In het hotel aangekomen gelijk maar gaan eten want we hebben de lunch overgeslagen door het tijdsverschil. Ron aan de red curry met catfish, ik, heel gedurfd, aan de garnalen, en de kinderen een kilo fried chciken :-)En dat bij elkaar voor nog geen 9 euro, das leuk eten, en nog lekker ook.
Max en Bob gingen erna nog even zwemmen, en daarna dus richting de kamer waar we zo allemaal maar plat gaan, redelijk vroetg, maar morgen een drukke dag. Dan gaan we Bangkok in, en de dag erna willen we dan de Rover Kwai bezoeken.
Groetjes vanuit een warm Bangkok (met gelukkig een goede airco op de kamer!
Aangekomen in Bangkok
Zo, na een lange reis die op zich zonder slag of stoot is verlopen zijn we aangekomen op bangkok.
Egyptair viel alles mee, met als enige minpuntje, voor ron vooral, dat er geen alcohol werd geschonken.
Het eerste deel naar Cairo duurde ong. 4,5 uur en toen konden we daar gelijk door naar de volgende gate voor de aansluitende vlucht. Echt veel tijd hadden we dus niet maar we hoefden ook niet zoals vorig jaar te rennen voor onze afsluiting.
Tijdens de eerste vlucht hadden wel een warme hap gehad en we zaten goed en wel in de lucht of de tweede warme hap kwam er aan. Wederom de leuze tussen beef or chicken, dus nu beef genomen. Vooral de chocolade cake toetjes waren we erg blij mee :-)
Tooen maar gaan slapen en dat ging boven verwachting goed. Alleen Ron heeft niet echt geslapen maar de kids en ik werden pas wakker toen het ontbijtje gebracht werd.
Ff een tip voor Jo.. vraag op het erste deel stoelrij 21 en op het tweede deel 21 en 22 K en H. Beviel prima, neem in ieder geval niet rij 37 want dan zit je tegen de plee aan en kan je stoel niet naar achteren!
Goed, Max is aan het zwemmen en Ron zit van een biertje te genieten.
Het hotel is grappig, met de wc op het balkon, wat morgenochtend best. Een groot voordeel kan blijken te zijn :-)
We gaan zo even de directe omgeving verkennen.
Oh nog meer tips voor zus.. na de paspoort controle op bangkok kan je thaise bahts uit de muur halen en de zoon van het hotel staat bij gate A nummer 3 te wachten :-)
Nou, ik ga deze plaatsen en jullie lezen ons vanzelf weer :-)
Oh, het weer, halfbewolkt en warm :-)
Egyptair viel alles mee, met als enige minpuntje, voor ron vooral, dat er geen alcohol werd geschonken.
Het eerste deel naar Cairo duurde ong. 4,5 uur en toen konden we daar gelijk door naar de volgende gate voor de aansluitende vlucht. Echt veel tijd hadden we dus niet maar we hoefden ook niet zoals vorig jaar te rennen voor onze afsluiting.
Tijdens de eerste vlucht hadden wel een warme hap gehad en we zaten goed en wel in de lucht of de tweede warme hap kwam er aan. Wederom de leuze tussen beef or chicken, dus nu beef genomen. Vooral de chocolade cake toetjes waren we erg blij mee :-)
Tooen maar gaan slapen en dat ging boven verwachting goed. Alleen Ron heeft niet echt geslapen maar de kids en ik werden pas wakker toen het ontbijtje gebracht werd.
Ff een tip voor Jo.. vraag op het erste deel stoelrij 21 en op het tweede deel 21 en 22 K en H. Beviel prima, neem in ieder geval niet rij 37 want dan zit je tegen de plee aan en kan je stoel niet naar achteren!
Goed, Max is aan het zwemmen en Ron zit van een biertje te genieten.
Het hotel is grappig, met de wc op het balkon, wat morgenochtend best. Een groot voordeel kan blijken te zijn :-)
We gaan zo even de directe omgeving verkennen.
Oh nog meer tips voor zus.. na de paspoort controle op bangkok kan je thaise bahts uit de muur halen en de zoon van het hotel staat bij gate A nummer 3 te wachten :-)
Nou, ik ga deze plaatsen en jullie lezen ons vanzelf weer :-)
Oh, het weer, halfbewolkt en warm :-)
vrijdag 1 juli 2011
Nog twee nachtjes slapen..
en dan vertrekken we richting Bangkok. Eerst hier eens een paar daagjes rondkijken en dan doorreizen naar Bali.
Zondag vertekken we en maandag, plaatselijke tijd 13 uur, landen we in bangkok.
Donderdagochtend gaan we dan door naar Bali, eerst twee nachtjes naar het Noorden, naar Lovina, en dan op zaterdag richting Kuta waar we met z'n allen verblijven in Villa Angelo.
http://www.micazu.nl/vakantiehuizen/villa-angelo-bali-6834/
We houden jullie zo veel mogelijk op de hoogte, beetje afhankelijk van hoe goed de internet verbinding gaat zijn.
Verveel je je kan je altijd nog even de blogs van voorgaande jaren lezen:
http://amerika--2009.blogspot.com/
http://vanvliet-amerika2010.blogspot.com/
Groetjes,
Petra
Zondag vertekken we en maandag, plaatselijke tijd 13 uur, landen we in bangkok.
Donderdagochtend gaan we dan door naar Bali, eerst twee nachtjes naar het Noorden, naar Lovina, en dan op zaterdag richting Kuta waar we met z'n allen verblijven in Villa Angelo.
http://www.micazu.nl/vakantiehuizen/villa-angelo-bali-6834/
We houden jullie zo veel mogelijk op de hoogte, beetje afhankelijk van hoe goed de internet verbinding gaat zijn.
Verveel je je kan je altijd nog even de blogs van voorgaande jaren lezen:
http://amerika--2009.blogspot.com/
http://vanvliet-amerika2010.blogspot.com/
Groetjes,
Petra
Abonneren op:
Posts (Atom)