Laatste dag van Jo, Peet en de kids. Na het strandbezoek, lekker lang want straks kanhet niet meer, gaan we 's avonds met z'n allen uit eten bij benny's. het restaurant waar we ook de eerste avond met z'n allen hebben gegeten.
Als we bijna klaar zijn komt opeens het koppie van Cin boven de heg uit. Die waren vanuit Sanur komen rijden om Jo en de rest een goede terugreis te wensen en hadden, toen ze ons niet thuis hadden getroffen, besloten even een rondje te rijden en dan terug te gaan en hadden ons opeens zien zitten.
En ja, dan zit het er toch echt bijna op. De Multem-koffers zijn gepakt, de onze volgen morgen. Het voelt toch raar om apart van elkaar op huis aan te gaan.
's Morgens, na nog de laatste dingen in tas en koffers gepropt te hebben, vertekken de Multempjes, uitgezwaaid door ons zessen rond 9 uur richting het vliegveld om aan hun terugreis te beginnen. Wij gaan nog een dag van het strand en winkelen genieten en 's avonds nog een keer eten bij Tree House aan Poppies Lane. En dan zit het er ook voor ons op.
Op zaterdag morgen beginnen wij aan onze LANGE terugreis (van alles bij elkaar 38 uur) en Ma en Pa beginnen hun terugreis, na een emotioneel afscheid van de boys, rond 5-en in de middag.
Zondag om 18 uur zijn we allemaal weer op ons eigen honk... balen dat het er weer op zit, maar we hebben stuk voor stuk genoten van deze afgelopen weken!
donderdag 4 augustus 2011
donderdag 28 juli 2011
maandag, dinsdag en woensdag
Pa voelt zich iets beter maar nog niet optimaal dus we blijven vandaag redelijk dicht bij huis. De ene helft gaat naar het strand, wij gaan na een lunch bij de Japanner lopen richting Kuta, met as plan om als we dat zat zijn de taxi terug te nemen.
Een klein probleempje, er is wederom een grote ceremonie dus de straat wordt afgezet voor verkeer, wat tot gevolg heeft dat we als we het zat zijn, het hele eind toch terug moeten lopen.
Maar terug, niet winkelend, gaat een heel stuk sneller en 's avonds gaan we weer bij Warung Ocha eten. Als we daarvan thuis komen zit Pa gelukkig weer op het terras ons op te wachten, dus dat ziet er veelbelovend uit.
We besluiten Trunyan te laten voor wat het is, ook omdat de berichten die we erover horen niet erg geruststellend zijn, agressieve mensen die aan je gaan hangen om geld en boos worden als ze dat niet krijgen. Daar zitten we niet echt op te wachten.
De jongens van het huis hebben ons aangeboden om voor ons te koken en dat gaat dinsdagavond gebeuren.
Dus na een kort strandbezoek en bezoek aan Kuta wacht ons bij thuiskomst een al overvolle keuken waar het heerlijk ruikt en de "boys" druk bezig zijn de meest fantastische gerechten klaar te maken. Ze hebben echt ontzettend hun best gedaan, er is Beef Rendang, Sate Ayam en Sate kambing (kip en geiten sate), er is groenten er zijn grote garnalen en inktvisringen er is kip en nasi en mie goreng en witte rijst. Gewoon veel en veel te veel en wat we ook gelijk al weten is dat we nergens meer zo lekker zullen eten als die avond.
Na het eten gaat Ma met Bobbie, Max en Jesse naar een balinese dans-avond en Jo en ik gaan wederom....shoppen.
Woensdag hebben we voor de hele dag weer twee taxi-busjes met chauffeur en gaan we naar de moedertempel Besaktih. En heel hoog gelegen tempel dus de meesten, op ron, peter, ma en ik na, nemen een scooter-ritje er naar toe, lekker achterop bij een lokale die vervolgens blijft wachten om je ook weer terug te rijden.
Eerst moet er voor iedereen een sarong worden gekocht want dat is verplicht. En an op naar de tempel. Ma, ik, Bob en Max en Jesse redden het niet om het hele program te volgen van de gids, te veel trappen.. maar Pa houdt dapper vol.
Ook de tweede tempel, die we na de lunch aan doen, wordt door a en mij uitgezten, we zijn alletwee geen traplopers.
De naam van de tempel volgt later, ik ben hem nu even compleet kwijt :-)
Het lunchen hebben we gedaan in een restaurant met echt schitterend uitzicht op het Batur-meer en ook Trunyan kunnen we vanaf daar in de verte zien liggen.. zijn we er toch een beetje geweest.
Na een lange dag, vol met schitterende uitzichten, komen we pas tegen 7 uur 's avonds aan bij het huis, dus we laten de McDelivery maar weer voorrijden.
Morgen wordt de laatste dag van de Multempjes, dus strand en eten bij het restaurant waar we de eerste avond hebben gegeten staan voor die dag op het programma!
Een klein probleempje, er is wederom een grote ceremonie dus de straat wordt afgezet voor verkeer, wat tot gevolg heeft dat we als we het zat zijn, het hele eind toch terug moeten lopen.
Maar terug, niet winkelend, gaat een heel stuk sneller en 's avonds gaan we weer bij Warung Ocha eten. Als we daarvan thuis komen zit Pa gelukkig weer op het terras ons op te wachten, dus dat ziet er veelbelovend uit.
We besluiten Trunyan te laten voor wat het is, ook omdat de berichten die we erover horen niet erg geruststellend zijn, agressieve mensen die aan je gaan hangen om geld en boos worden als ze dat niet krijgen. Daar zitten we niet echt op te wachten.
De jongens van het huis hebben ons aangeboden om voor ons te koken en dat gaat dinsdagavond gebeuren.
Dus na een kort strandbezoek en bezoek aan Kuta wacht ons bij thuiskomst een al overvolle keuken waar het heerlijk ruikt en de "boys" druk bezig zijn de meest fantastische gerechten klaar te maken. Ze hebben echt ontzettend hun best gedaan, er is Beef Rendang, Sate Ayam en Sate kambing (kip en geiten sate), er is groenten er zijn grote garnalen en inktvisringen er is kip en nasi en mie goreng en witte rijst. Gewoon veel en veel te veel en wat we ook gelijk al weten is dat we nergens meer zo lekker zullen eten als die avond.
Na het eten gaat Ma met Bobbie, Max en Jesse naar een balinese dans-avond en Jo en ik gaan wederom....shoppen.
Woensdag hebben we voor de hele dag weer twee taxi-busjes met chauffeur en gaan we naar de moedertempel Besaktih. En heel hoog gelegen tempel dus de meesten, op ron, peter, ma en ik na, nemen een scooter-ritje er naar toe, lekker achterop bij een lokale die vervolgens blijft wachten om je ook weer terug te rijden.
Eerst moet er voor iedereen een sarong worden gekocht want dat is verplicht. En an op naar de tempel. Ma, ik, Bob en Max en Jesse redden het niet om het hele program te volgen van de gids, te veel trappen.. maar Pa houdt dapper vol.
Ook de tweede tempel, die we na de lunch aan doen, wordt door a en mij uitgezten, we zijn alletwee geen traplopers.
De naam van de tempel volgt later, ik ben hem nu even compleet kwijt :-)
Het lunchen hebben we gedaan in een restaurant met echt schitterend uitzicht op het Batur-meer en ook Trunyan kunnen we vanaf daar in de verte zien liggen.. zijn we er toch een beetje geweest.
Na een lange dag, vol met schitterende uitzichten, komen we pas tegen 7 uur 's avonds aan bij het huis, dus we laten de McDelivery maar weer voorrijden.
Morgen wordt de laatste dag van de Multempjes, dus strand en eten bij het restaurant waar we de eerste avond hebben gegeten staan voor die dag op het programma!
zondag 24 juli 2011
zondag
Vandaag een slow start, geen vaste plannen en Pa voelt zich niet echt prut. Dus na een paar uurtjes op het strand en een overdadige lunch bij Blue Ocean gaan we redelijk op tijd terug richting het huis. Pa duikt zijn bed in en de rest gaat lekker douchen, ds-en, computeren, lezen of shoppen. 's Avonds besluiten we de geplande trip van morgen naar Trunyan uit te stellen want Pa is echt niet lekker. Iedereen heeft in meer of mindere mate wat last gehad van neus en keelklachten maar Pa spant de kroon.
Met z'n negenen gaan we naar Warung Ocha om te dineren en daarna terug. Ron en Peter besluiten te gaan stappen in Kuta omdat we er nu morgen niet vroeg uit hoeven immers. Wat maar goed is want ze komen pas rond half vijf thuis :-)
De rest ligt een heel stuk vroeger, even een rustdag!
hoewel.. rustdag.. Ro en Bob waren nog even op kakkerlakken jacht geweest in hun kamer :-)
linkje
Met z'n negenen gaan we naar Warung Ocha om te dineren en daarna terug. Ron en Peter besluiten te gaan stappen in Kuta omdat we er nu morgen niet vroeg uit hoeven immers. Wat maar goed is want ze komen pas rond half vijf thuis :-)
De rest ligt een heel stuk vroeger, even een rustdag!
hoewel.. rustdag.. Ro en Bob waren nog even op kakkerlakken jacht geweest in hun kamer :-)
linkje
zaterdag 23 juli
Het lijkt wel of de dagen steeds korter worden en dat terwijl we juist steeds vroeger uit ons bed komen. Ik was er al voor half 8 uit. Wel heerlijk om dan je kamer uit te komen en de gedekte tafel te zien staan en een vriendelijk Balinees ventje die je goedemorgen wenst en vraagt of je koffie of thee wilt en eieren of een pannenkoek. Ik zou hier aan gewend kunnen raken :-)
Wij taaien al bijtijds af richting strand, de familie Multem blijft in het huis wachten op Cindy met familie die deze kant op komen.
We ontmoeten elkaar weer op het strand en houden een gezellige stranddag met een us zeer grote groep, gezellig!
We lunchen met elkaar en nemen dan aan het inde van de middag weer afscheid. Er kon helaas weinig in zee worden gezwommen want deze was vandaag echt veel te ruw, de stroming was zo sterk .. we hebben een paar keer een reddingsboot voorbij zien racen op zoek naar mensen in nood. Gelukkig is er voor de jongens de uitwijkmogelijkheid van het zwembad van Dhyana Pura.
Het blijkt later een verraderlijk hete dag te zijn geweest want ik heb een behoorlijk rode boei en heb me wel eens beter gevoeld.
Omdat ik niet de enige ben besluiten we vanavond de Mc Delivery te laten komen, fastfood bij scooter, hoe verzinnen ze het :-)
Maar wel lekker!
Wij taaien al bijtijds af richting strand, de familie Multem blijft in het huis wachten op Cindy met familie die deze kant op komen.
We ontmoeten elkaar weer op het strand en houden een gezellige stranddag met een us zeer grote groep, gezellig!
We lunchen met elkaar en nemen dan aan het inde van de middag weer afscheid. Er kon helaas weinig in zee worden gezwommen want deze was vandaag echt veel te ruw, de stroming was zo sterk .. we hebben een paar keer een reddingsboot voorbij zien racen op zoek naar mensen in nood. Gelukkig is er voor de jongens de uitwijkmogelijkheid van het zwembad van Dhyana Pura.
Het blijkt later een verraderlijk hete dag te zijn geweest want ik heb een behoorlijk rode boei en heb me wel eens beter gevoeld.
Omdat ik niet de enige ben besluiten we vanavond de Mc Delivery te laten komen, fastfood bij scooter, hoe verzinnen ze het :-)
Maar wel lekker!
Vrijdag 22 juli
Wat een rot idee om te bedenken dat we aan de laatste week van de vakantie gaan beginnen. Maar we genieten er met volle teugen van, en dat is het belangrijkste.
Jo, Robin en Ma gaan vandaag naar Ubud om de Buddha to Buddha ring van Robin op te halen. Jes, Peet en Pa blijven bij het huis en wij gaan met z'n viertjes rochting Kuta om wat te winkelen en om he monument te bezichtigen ter nagedachtenis aan de bomaanslag in 2002 in de discotheek waar Ron en Peter in 1994 een aantal keer naar toe gingen.
Op het moment dat we wat zitten te drinken komt er een rouwstoet voorbij. Wat hadden de kar/draagstoel waar de kist op staat, met foto van de overledene, al eerder deze vakantie zien staan en nu is dus blijkbaar de dag van crematie.
Het moet een bemiddeld iemand zijn geweest want de stoet is lang, en indrukwekkend om te zien.
Hierna zijn we wat gaan winkelen en we hebben heerlijk gelunched bij de Mexicaan.
We kwamen daar zo enthousiast over thuis dat Jo en Peet en de kids daar 's avonds gaan eten en wij met Pa en Ma gaan eten bij Warung Ocha, wat meer in de buurt.
Bij thuiskomst check ik nogmaals mijn mail. Ik heb namelijk gisteren voor de uitgang van de Bintang, de grootste supermarkt hier in Seminyak, een portemonnee gevonden met geld, creditcard, bankpas en rijbewijs van een vrouw uit New Zealand. Gelukkig biedt dan het internet uitkomst en na wat speurwerk via facebook en google kan ik haar emailadres achterhalen en heb ik haar gemailed dat ik haar spullen gevonden heb.
Ze was er dus pas 's morgens achter gekomen vertelde ze later maar ze was oh zo blij dat we haar hadden achterhaald en Ron gaat 's avonds even naar de ingang van de Bintang om haar daar te ontmoeten en haar portemonnee terug te geven. Zij blij en wij blij :-)
Jo, Robin en Ma gaan vandaag naar Ubud om de Buddha to Buddha ring van Robin op te halen. Jes, Peet en Pa blijven bij het huis en wij gaan met z'n viertjes rochting Kuta om wat te winkelen en om he monument te bezichtigen ter nagedachtenis aan de bomaanslag in 2002 in de discotheek waar Ron en Peter in 1994 een aantal keer naar toe gingen.
Op het moment dat we wat zitten te drinken komt er een rouwstoet voorbij. Wat hadden de kar/draagstoel waar de kist op staat, met foto van de overledene, al eerder deze vakantie zien staan en nu is dus blijkbaar de dag van crematie.
Het moet een bemiddeld iemand zijn geweest want de stoet is lang, en indrukwekkend om te zien.
Hierna zijn we wat gaan winkelen en we hebben heerlijk gelunched bij de Mexicaan.
We kwamen daar zo enthousiast over thuis dat Jo en Peet en de kids daar 's avonds gaan eten en wij met Pa en Ma gaan eten bij Warung Ocha, wat meer in de buurt.
Bij thuiskomst check ik nogmaals mijn mail. Ik heb namelijk gisteren voor de uitgang van de Bintang, de grootste supermarkt hier in Seminyak, een portemonnee gevonden met geld, creditcard, bankpas en rijbewijs van een vrouw uit New Zealand. Gelukkig biedt dan het internet uitkomst en na wat speurwerk via facebook en google kan ik haar emailadres achterhalen en heb ik haar gemailed dat ik haar spullen gevonden heb.
Ze was er dus pas 's morgens achter gekomen vertelde ze later maar ze was oh zo blij dat we haar hadden achterhaald en Ron gaat 's avonds even naar de ingang van de Bintang om haar daar te ontmoeten en haar portemonnee terug te geven. Zij blij en wij blij :-)
Pa jarig, 21 juli
Max en ik werden wakker van de rest die Pa toezong, dus wij snel ons aangekleedt en met de cadeautjes richting de jarige.
Iedereen was toe aan een dag relaxen en we togen al vroeg richting het strand.
Sommigen gingen een stuk wandelen en de rest bleef heerlijk op de bedjes hangen bij het strand.
Na een lange stranddag en lunchen bij Dhyana Pura vervolgens ons opfrissen in het huis en toen in 3 taxis naar Poppies Lane om te gaan eten bij de Tree House, dat was immers goed bevallen de vorige keer.
En nu dus ook weer.
Pa en Jo hebben vervolgens nog tot redelijk laat op de pc naar de Tour gekeken terwijl de rest ieder op zijn of haar eigen manier aan het relaxen was.
Iedereen was toe aan een dag relaxen en we togen al vroeg richting het strand.
Sommigen gingen een stuk wandelen en de rest bleef heerlijk op de bedjes hangen bij het strand.
Na een lange stranddag en lunchen bij Dhyana Pura vervolgens ons opfrissen in het huis en toen in 3 taxis naar Poppies Lane om te gaan eten bij de Tree House, dat was immers goed bevallen de vorige keer.
En nu dus ook weer.
Pa en Jo hebben vervolgens nog tot redelijk laat op de pc naar de Tour gekeken terwijl de rest ieder op zijn of haar eigen manier aan het relaxen was.
Abonneren op:
Posts (Atom)